Fa waka! Yep, dit is mijn allerallerallerlaatste blog vanuit Suriname! De laatste week stage. Helaas hoort bij de laatste week ook het afscheid nemen van huisgenoten, leerkrachten en leerlingen, waar ik toch wel een band mee op heb gebouwd. Aan de ene kant is het leuk, omdat mijn ouders, broertje en zusje komen. Aan de andere kant ook wel jammer, want ik neem afscheid van mijn dagelijkse leventje hier van 2 maanden lang. Maar goed, eerst nog een goedgevulde blog over afgelopen week. Maandag was het 1 juli 2019. Op 1 juli is er een jaarlijks terugkerende feestdag (Keti Koti) in Suriname. Dan vieren ze de afschaffing van de slavernij. Er is dan feest in heel de stad, waaronder in de Palmentuin en bij Waterkant. ’s Ochtends ben ik gaan sporten met Marlou en na het sporten, zonnen en douchen vertrokken we met alle overgebleven huisgenoten naar het centrum. Het hele centrum stond volgebouwd met kraampjes. Sierradenkraampjes, eetkraampjes en drinkkraampjes. Ook was er een podium waar optredens werden opgevoerd. Dit wisselde van dansers, naar muzikanten, naar zangers/zangeressen. Het was een groot feest. Veel Surinamers waren verkleed in de meest kleurrijke traditionele kleding. Dit was heel erg mooi en leuk om te zien! Rond 16.00 uur zijn we weer naar mijn stamcafé geweest (Zus&Zo) om te ‘lunchen’. Ik heb hier een tosti met brie en pesto gegeten. Daarna zijn we met alle naar huis gegaan. Dinsdag vertrok er weer een huisgenoot naar huis, dus de maandagavond moest goed afgesloten worden. Dit keer gingen we nog eens naar Jomax. Dit keer was er geen Turkse avond, maar hadden ze de bekende overheerlijke quesadilla’s. Na het eten kwamen we ook nog een ‘bekendheid’ tegen. Twee huisgenoten herkenden de man. Het was die man van de ‘lekker lekker van Lassi’ reclame. Dit is lang geleden! Ik had hem niet herkend. Om 22.00 uur waren we thuis en toen ben ik meteen naar bed gegaan, want mijn laatste weekje stage zat eraan te komen. Dinsdag ging ik in mijn eentje om 07.30 uur naar stage. Marlou had haar eindgesprek, dus ik moest vandaag alleen gaan. Terwijl de regen met bakken uit de lucht viel, bestelde ik een taxi. Ik heb met rekenen aangeboden om weer met een leerling apart te werken. Hij had moeite met staartdelingen en ik heb hem een andere manier aangeleerd. Nu snapt hij het wel en dat gaf me een goed gevoel. De rest van de stagedag heb ik niet veel gedaan. Ik merk nu wel dat het de laatste week is en dat ik met het gevoel zit dat ik al (bijna) klaar ben. Ik ben op stage eerder weggegaan, omdat ik samen met Marlou haar vriend (Clim) op ging halen. Tegelijkertijd hebben we een huisgenootje naar het vliegveld gebracht die naar Nederland ging. Ik zag weer een ‘bekendheid’, want Victor Mids kwam uit het vliegtuig lopen. Ik had nog gehoopt dat hij een trucje bij me uithaalde, maar helaas. Hij liep meteen door naar de auto. We hebben ongeveer een uur moeten wachten op de vriend van Marlou. Daarna zijn we met dezelfde taxi weer naar huis gegaan. Thuis heb ik met de andere huisgenoten kliekjes gegeten van andere dagen. Er stond nog zo veel in de vriezer en koelkast, dat het nu op moest. Volgende week blijven er nog maar twee meiden in het huis. De rest is dan op reis in Suriname of al naar huis. ’s Avonds hebben we een romantische komedie gekeken met de huisgenoten en vervolgens lag ik rond 22.15 uur in bed. Woensdag was mijn een-na-laatste dag op stage. Ik had een taalles in groepjes van vier voorbereid. Ze hebben namelijk nog nooit in groepjes gewerkt, behalve in de kleuterklas. Dit is dan ook de laatste les die ik mag geven hier. Ik heb in totaal 7 groepjes van 4 gemaakt. Hierna hebben we de les besproken en mochten de leerlingen samenwerken. Van ieder groepje heb ik een iemand de vertegenwoordiger gemaakt. Deze leerling is het aanspreekpunt van het groepje, hij/zij zegt wanneer het rustiger moet zijn en wanneer leerlingen goed werken. Ook mochten ze mij niks vragen tijdens de les. Alleen hun groepsgenoten mochten ze om hulp vragen. Mij valt op dat ze steeds beter overleggen en elkaar helpen. Het is mooi om te zien dat ik dit de leerlingen heb mogen bijbrengen. Het is ook beter voor de sfeer in de klas, omdat leerlingen elkaar vaak niet spreken. De groepjes stel ik vaak samen, zodat leerlingen ook met leerlingen in contact komen waar ze niet veel mee hebben. Tot nu toe heeft dat goed uitgepakt. Na de les heb ik nog kort het duimenspel gedaan met de leerlingen. De rest van de stagedag mocht ik achter in de klas zitten om na te kijken en te observeren. Ik heb gemerkt dat de leerlingen me hier willen houden en dat geeft me een goed gevoel. Ik krijg opmerkingen, zoals:
Donderdag was mijn laatste stagedag. Toch wel dubbel aangezien ik wel aan vakantie toe ben, maar ik ga de leerlingen wel missen. Marlou en ik zijn met de taxi naar stage gegaan, want met al die spullen stapte ik echt de fiets niet op. Eenmaal aangekomen op stage hadden we een eindgesprek met het schoolhoofd. Ze wilde weten wat wij de school hadden bijgebracht en wat we van de stage vonden. Na het gesprek hebben Marlou en ik de bingo voorbereid en de arretjescake in stukken gesneden. Ik mocht om 10.00 uur in de mediatheek bingo spelen met mijn klas, maar eerst maakte ik nog een aantal foto’s met mijn klas voor de Surinaamse vlag op het plein. Zo heb ik een leuke herinnering aan mijn klas en tijd in Suriname. Toen was het tijd voor BINGOOO! De leerlingen kenden het spel niet, dus ik heb het eerst even moeten uitleggen. Gelukkig hadden ze snel door hoe het werkte en deden ze allemaal goed mee. Ik had geen rad met cijfers die uit het bingo-rad rolde hier. Ik heb de cijfers op briefjes geschreven en deze uit een bekertje gegrabbeld. Tja, creatief zijn, is nodig hier. In totaal had ik 6 grote prijzen en voor de andere 22 leerlingen een klein kladblokje die ze kregen. Gelukkig hadden er ook precies 6 leerlingen bingo na twee rondes en kon ik de overige leerlingen een kladblok geven. De leerlingen vonden de bingo heel erg leuk! Ze waren super goed geconcentreerd terwijl ik de nummers om aan het roepen was. Daarna zijn we naar de klas gegaan waar de arretjescake uit werd gedeeld. Ik denk dat wel 5 leerlingen naar het recept hebben gevraagd. Zo lekker vonden ze het! Ik kreeg ondertussen nog tekeningen en boekjes waar ik mijn naam op moest schrijven van de leerlingen, zodat ze me niet gingen vergeten. Ook heb ik 20 handtekeningen moeten zetten bij leerlingen en 10 selfies gemaakt. Ik voelde me net een beroemdheid. Van een leerling kreeg ik zelfs een mooie roos. Hij heeft de hele dag verteld hoe hard hij me zou gaan missen. Echt heel erg lief voor een jongetje uit groep 7. Als laatst hebben ik nog afscheid genomen van mijn mentor en het schoolhoofd. Het was een mooi laatste dagje op stage. Na stage heb ik ’s middags lekker niets hoeven doen. ’s Avonds ben ik met Marlou en Clim gaan uiteten bij Jiji’s. Nu zal je wel denken: ‘’Demi, ga je mee als derde wiel?’’. Geloof me, zo voelde het niet. Het was hartstikke gezellig! Ik had een kipburger met frietjes en salade. Oh.. en als voorgerecht hadden we bitterballen en stokbrood met kruidenboter. De bitterballen zijn hier nog altijd het aller lekkerst van heel Suriname. Eigenlijk zou ik ’s avonds nog op stap gaan, maar ik de rest had geen zin meer en eerlijk gezegd was ik ook wel een beetje moe na die leuke, maar vermoeiende stagedag. We hebben nog Temptation Island gekeken en rond 23.30 uur ben ik naar bed gegaan. De vrijdag ben ik meteen goed begonnen. Marlou, Clim en ik zijn naar de sportschool gegaan voor de laatste keer hier in Suriname. Ik heb me weer in het zweet gewerkt, maar vandaag ging het niet zo heel soepel allemaal. Maar ach, ik ben toch blij dat ik gegaan ben! Om 12.00 uur had ik mijn eindgesprek via Skype met twee begeleiders van de Pabo uit Nederland. Stiekem toch een spannend moment, want ze beoordelen je hele portfolio inclusief blogs. Als je het niet haalt, moet je de minor herkansen in Nederland. Maar… IK HEB DE MINOR GEHAALD!! En daarmee heb ik leerjaar 3 afgesloten. Nu ben ik helemaal ready om af te studeren! Na dit leuke nieuws zijn Marlou, Clim, Kim en ik naar ‘The Sweetest Thing’ gegaan. Dit is een heerlijke koffie- & gebakzaak, waar ik een stukje velvetcake heb gehad. Vervolgens zijn we met de taxi naar het centrum gegaan waar we nog even hebben geshopt. Veel te shoppen valt hier niet. Je kan voornamelijk neppe merkkleding en souvenirtjes kopen hier. Rond 19.00 uur gingen we uiteten bij een pizzeria. Er kon maar één pizza tegelijkertijd in de oven en we waren met 7 man gekomen. 3 keer raden van wie de pizza als laatst kwam (1 uur na de eerste pizza)? Juist ja, die van mij. Gelukkig was de pizza lekker en hebben ik een gezellige laatste avond met de huisgenoten gehad. Daarna splitsten we ons op in twee groepen en zijn Marlou, Clim, Sam en ik naar het casino gegaan. Er zijn hier enorm veel casino’s in Paramaribo zelf! Je kon hier gratis eten en drinken pakken. Om er even in te komen, heb ik een rondje bij de gokapparaten gemaakt. Ik heb bij een fruitmachine 20 SRD (€2,40) verspild. Daarna heeft Clim veel winst gemaakt tijdens Russisch roulette. Ik vond het veel te eng om aan die tafel mijn geld te verspillen, dus ik ben achter een computerscherm gaan zitten. Hier kon je live meespelen met Russisch roulette. Hiermee heb ik mijn 0 SRD winst of verlies gemaakt. Ik heb quitte gespeeld met alweer 20 SRD. Het is zo zonde dat ik bij de 40 SRD niet ben gestopt, maar ach.. het blijft altijd gokken in een casino. Rond 0.30 uur waren we weer in het huis en hier hebben we nog een drankje gedaan samen. Het aller laatste nachtje in het stagehuis. Wat een mooi huis trouwens met een mega grote tuin, een zwembad(je), grote kamers en met een huisbaas die iedere dinsdag en donderdag alles poetst en alle kleren wast voor iedereen. Daar ben ik heel erg blij mee geweest deze 2 maanden! Zaterdag was ik om 8.00 uur al wakker. Vandaag is komen pap, mam, Nomi en Tico aan. Als verrassing (of niet, als ze dit lezen na het vliegen, met de wifi van het vliegveld) ga ik ze ophalen op het vliegveld. Maar eerst was het tijd om mijn koffers in te pakken. Ik schrijf dit nu ik op de helft ben met inpakken. Het is zo’n mooi weer dat ik liever in het zwembad lig, maar heb inpakken moet echt gebeuren nu. Gelukkig ga ik nog niet naar huis, dus hoeft niet alles perfect ingepakt te zijn. Pfff.. ik ga maar eens verder met inpakken. Dan kan ik de rest van het vliegveld ophalen, richting het hotel en nog 2,5 week genieten van dit mooie land! Dan heb ik nu eindelijk de antwoorden op de vragen die ik had voordat ik naar Suriname ging:
Ze hebben hier les van 8.00 tot 12.55 uur, wat ik goed begrijp, aangezien het hier na 13.00 uur niet meer uit te houden is van de hitte. De lokalen zijn open en er komt alleen maar warme lucht naar binnen. Er zijn geen airco’s en alleen de leerkracht heeft een ventilator. De pauzes zijn wel goed ingelast. Ze hebben twee kleine pauzes van 15 minuten. De eerste is om 9.30 uur en de tweede om 11.25 uur. De leerlingen zijn allemaal gekleed in schooluniform (wit-groen geblokte blouse) en dragen een nette lange spijkerbroek. Ze gaan wat speelser met elkaar om en lossen ruzies op zonder hulp van de leerkracht. Ik ben in totaal 4 weken lang pleinwacht geweest en ik heb nog niet één keer hoeven inspringen tijdens een ruzie. Verder klopt het beeld wel wat ik van stage had, maar om het echt mee te maken is altijd anders. Hier wordt op de oude traditionele manier les gegeven met een krijtbord. De leerkracht zegt voor, de leerlingen zeggen na. De leerkracht schrijft op het bord, de leerlingen schrijven het over in hun schrift. Door de beperking aan schoolmiddelen, heb je veel creativiteit nodig om de lessen op een andere manier vorm te geven. Wel vind ik het knap dat je zo leerstof over kunt brengen, omdat in Nederland het onderwijs maar altijd leuk moet zijn. Nu heb ik gezien dat leerlingen op deze manier net zoveel leren als de leerlingen in Nederland.
Ik zou Suriname zeker aanraden voor stage of als vakantie. Het is een perfecte plek voor stagiaires, omdat die hier geaccepteerd worden. Wel zal ik niet alleen in Paramaribo blijven, want dan heb je het land nog niet echt gezien. Het binnenland is verrassend mooi! Je ziet van alles in de prachtige natuur. Ook zijn de tours die we hebben gedaan altijd erg goed verzorgd geweest. Alles is tot in de puntjes geregeld en je komt niks te kort. Je ziet hier nog weinig toeristen, omdat het niet een bekend vakantieland is. Je zou Suriname niet als perfect vakantieland beschrijven, want mensen gaan in de zomer eerder naar Curaçao of Bonaire om op het strand te liggen en van de zon te genieten. Toch valt er in Suriname veel te zien en te doen. Ik zou later zeker nog wel eens terug willen naar Suriname. 23 juli vlieg ik terug naar Nederland en dan kom ik 24 juli aan. Maar tot die tijd ga ik nog genieten van mijn tijd hier. Tot snel! Dat was het dan. Mijn blogs stoppen hier. Doeeeei!
1 Reactie
Fa waka! Nog twee weekjes stage en dan moet ik alweer afscheid nemen van de school, mijn huisgenoten en mijn lieve kinderen in de klas. Deze week staat er nog niet veel gepland, behalve een aantal afscheidsetentjes en stapavonden. De blog van deze week begint op dinsdag, omdat ik op trip was naar Avanavero van vrijdag 21 juni t/m maandag 24 juni. Dinsdag ben ik met 6 andere Pabo meiden van de Fontys locaties in Nederland naar het CPI (Christelijk Pedagogisch Instituut gegaan). Dit is de Pabo van Suriname. We kwamen om 9.00 uur bij elkaar en stelden ons voor aan de Engels leerkracht en de directrice. De Engels leerkracht ging met ons in gesprek over de vragen die we hadden voorbereid. We zijn heel wat interessante dingen te weten gekomen. Het ging onder andere over de toetsen die gegeven worden, wat er gedaan werd aan mediawijsheid en op welke manier de stageperiodes zijn ingericht. Daarnaast hebben we ook met een aantal studenten van het derde jaar mogen praten. Ze waren ook erg geïnteresseerd in het Nederlandse onderwijs en zouden graag een tijdje in Nederland stage lopen. Het gekste vonden ze nog dat we in Nederland in het basisonderwijs veel groenten & fruit scholen hebben en dat niet op alle scholen snoep mag worden getrakteerd als een leerling jarig is. In Suriname trakteren leerlingen vaker met McDonald’s, een taart of bladerdeeghapjes. Ze zeiden dat Surinamers houden van eten en dat je dat hier nooit zult kunnen afschaffen. Het was een interessante ochtend en we hebben veel van elkaar geleerd. Na ons bezoek aan het CPI zijn Marlou en ik naar Zus&Zo gegaan, zodat ik mijn opdrachten kon afronden en alles kon inleveren. ’s Avonds hebben Marlou en ik de pasta van vorige week opgewarmd en vervolgens ben ik op tijd naar bed gegaan. Want ik was nog kapot van de trip naar Avanavero. Woensdag was een rustige dag. Ik kreeg ’s nachts nog bericht van mijn mentor of ik lessen wilde verzorgen. Dit las ik uiteraard pas woensdagochtend, maar ik had nog tijd om me voor te bereiden. Woensdag heb ik daarom ook deze lessen gegeven, zodat mijn mentor de puntenlijst van de leerlingen kon invullen. ’s Middags wilde ik de vlog van de Nederlandse schooldag kijken, maar helaas is dit niet gelukt. Blijkbaar heeft mijn laptop géén HDMI aansluiting en dit is op deze school de enige manier om je laptop aan te sluiten op de tv in de mediatheek. Naja, dan maar donderdag. Eerst alle bestanden op de laptop van Marlou zetten en dan haar laptop aansluiten op het beeldscherm via HDMI. Na stage ben ik even lekker gaan sporten. Een aantal huisgenoten kwamen op het idee om pannenkoeken te gaan eten. Ik had een pannenkoek met ham, kaas en spek. Donderdag was alweer de laatste dag op stage deze week. Vandaag was het de dag om de vlog te tonen aan mijn klas. Goed voorbereid dit keer kwam ik aan in de mediatheek van stage. Na de 1ste pauze om 10.00 uur kwam mijn klas naar de mediatheek. Eerst heb ik gevraagd wat ze verwachten te zien tijdens het kijken van de vlog. Hier kwamen antwoorden uit, zoals: sneeuw, hagel, grote gebouwen, fietsen, blanke mensen met blond haar, etc. Een aantal van deze antwoorden kwamen terug in deze vlog. De leerlingen hebben met grote ogen naar het scherm gekeken. ‘’Tablets en laptops op school, juf?! Dat kan toch niet?’’ zeiden de leerlingen. De fruitpauze verbaasde de leerlingen ook. Toen de vlog af was, hebben we gekeken welke onderdelen ze goed hadden ingeschat en welke niet. Het was erg leuk en leerzaam om te doen! Na de Nederlandse vlog hebben we ook nog die van de Surinaamse leerlingen zelf gekeken. Dit was erg lachwekkend, want de leerlingen zagen zichzelf terug. De mentor van Marlou vroeg of ik de vlog ook wilde kijken met hun klas, omdat de juf van de mediatheek ziek was. Ik mocht voor invulling zorgen. Toen heb ik de Surinaamse vlog met de leerlingen van de 4e klas (groep 6) gekeken. Ze vonden het vooral heel erg leuk om herkenningspunten te zien van hun eigen schooldag. Donderdagmiddag zijn Marlou en ik bij Zus&Zo gaan zitten, zodat we onze blogs ein-de-lijk online kon zetten. Ook hebben we daar lekker geluncht. Op de terugweg naar huis zijn we voorbij Leckie’s (snackbar) gelopen voor onze eerste zak friet met broodje kroket. Jups.. Dat hebben ze hier ook overal, maar helaas zijn de kroketten niet zo lekker als die in Nederland. Hier zit vaak aardappelvulling in, in plaats van vlees. Maar ach, lekker was het wel. We moesten een goede bodem leggen voor ’s avonds, want toen zijn we naar Club Havana gegaan om voor het laatst te gaan stappen met alle huisgenoten. Het was weer een gezellig avond! Vrijdag stond ik rond 10.30 uur op om nog even langs stage te gaan. Daar zou een Keti Koti viering zijn. Keti Koti is een feestdag ter afschaffing van de slavernij. Dit feest vieren ze eigenlijk pas 1 juli, maar net zoals met Vastelaovend bij ons, hebben ze de vrijdag van tevoren een viering op school. Ik kwam aan op stage en alles was al weg. De leerlingen zouden optredens doen buiten, maar het regende zo hard dat dit niet door kon gaan. Er is namelijk geen gemeenschappelijke ruimte op school waar leerlingen droog kunnen staan. Toen zijn Marlou en ik via de supermarkt weer terug gefietst. De hele middag heb ik in het zwembad gelegen en weer een beetje bij gebruind. Tussendoor ben ik even naar Waterkant gegaan om enkelbandjes te kopen. Hier hebben ze hele leuke zelfgemaakte sierraden voor weinig geld. Met Kim en Marlou ben ik doorgefietst naar het centrum. Hier hebben zijn we nog wat winkeltjes ingegaan. Later hebben we wat gedronken bij Zus&Zo. Denk toch wel dat dit mijn stamcafé is hier. ’s Avonds gingen we uiteten, omdat zaterdag heb eerste huisgenootje naar huis ging. We gingen eten bij Jomax, normaal is dit een tapasrestaurant met de lekkerste quesadilla’s. Dit keer was er een Turkse avond met tapas hapjes. Er stond van alles op de kaart, maar ik had geen idee wat het allemaal betekende. Dus ik heb met drie andere huisgenoten gewoon de lekkerste gerechtjes van de kaart gekozen met als toetje baklava. Het was best lekker allemaal! Daarna zouden we nog met de partybus door Paramaribo gaan, maar die was helaas al vol. In plaats van de partybus hebben we met de huisgenoten nog drankjes gedaan bij Mr. Zaterdag stond ik fris en fruitig op en ben ik meteen gaan sporten met Marlou. We hadden zowat de hele sportschool voor onszelf. Na een douche ben ik weer naar Waterkant gegaan om nog meer enkelbandjes te kopen. Zaterdagmiddag gingen Marlou en ik naar de Choi’s. Dit is een supermarkt waar ze best veel Nederlandse producten hebben. Hier hebben we lunch ingeslagen en overige spullen die we nog nodig hebben voor de laatste week in dit huis. Het was een hele benauwde ochtend en middag. Daarom ben ik ’s middags met de airco aan op bed Netflix gaan kijken. Na mijn chill-middag was het tijd om hapjes te maken. De volgende huisgenoot vertrok zondag alweer, daarom eten we nu veel avonden iets speciaals met z’n allen. Het was een gezellig avondje. Een aantal huisgenoten gingen op stap, maar daar had ik dit keer geen zin in. Samen met Marlou ben ik naar de supermarkt gegaan na het eten om maskertjes te kopen. We kochten een aantal lekkere drankjes en zo’n zwart aftrek-maskertje. Het werd een leuke meidenavond met Netflix, maskertjes en Chiller biertjes. Na een gezellige logeerpartij met Marlou stond ik zondag rond 10.00 uur naast mijn bed. Ik heb na het ontbijt deze blog uitgetypt. Vanmiddag staat er niet veel op de planning. Alleen zijn Marlou en ik vanavond uitgenodigd voor een etentje met mijn mentor. We gaan uiteten bij een Javaans tentje bij Blauwgrond. Dan is deze week ook alweer voorbij.
Het einde van stage is al in zicht. Nog maar 3 dagen, aangezien maandag Keti Koti is en ik vrijdag mijn eindgesprek heb. Dinsdag komt de vriend van Marlou en zaterdag pap, mam, Nomi en Tico al. Doeeeei! Fa waka! Weer ietsjes later dan normaal, maar de blog van deze week staat online! De laatste weken zijn ingegaan en ik heb nog maar 2 weken stage. Deze week stond in het teken van deadlines, veel invallen en een trip naar Avanavero en Blanche Marie. Maandag mocht ik op stage de rekentoetsen na gaan kijken, omdat mijn mentor in het weekend geen tijd had. Nu hoorde ik de dag erna dat hij alle toetsen alsnog opnieuw heeft nagekeken, omdat mijn puntentelling niet helemaal klopte. Whoeeeeps.. ach ja, ik kan ook niet alles goed doen. Vervolgens heb ik vanaf 10.00 tot 12.55 uur de lessen mogen verzorgen, omdat mijn mentor moest invallen bij een andere groep. Ik heb woordpakket (spelling), een reken oefentoets en vervolgens natuuronderwijs gegeven. Ondanks ik niet was voorbereid, ging het erg goed. Om de stagedag leuk af te sluiten, heb ik het laatste kwartier spelletjes met de leerlingen gedaan. ’s Middags na stage ben ik met Marlou naar Zus&Zo gegaan. Hier werkte mijn wifi! Eindelijk ergens waar ik goede wifi heb! Hier had ik de kans om twee thema’s af te maken voor mijn blog (zie thema’s ‘internationalisering’ en ‘media’). Om 17.00 uur zijn we naar huis gegaan en hebben we spaghetti gegeten. Dinsdag was een rustig dagje. Ik ben naar stage gegaan, waar ik bijna alleen maar voor school heb gewerkt (helaas weer zonder wifi). Op de basisschool heeft alleen het schoolhoofd wachtwoord van de wifi. Verder kan er niemand op de wifi. Maar hè, gelukkig bestaat Word en heb ik op deze manier alles uit kunnen typen voor school. Van 11.00 tot 12.00 uur mocht ik invallen bij de 3de klas (groep 5). Ik had geen idee wat ik mocht doen, want ze hadden me geen instructies gegeven over lessen die ik mocht geven. Tja, dan maar tijd voor spelletjes. Wel leuk, want de leerlingen gingen me allemaal vragen stellen over Nederland, zoals:
Na stage ben ik met Marlou en Sam gaan sporten. Het was zó druk dat er niet eens plaats was op de grond voor een matje. Ik ben na een half uur daardoor ook al naar huis gegaan. Na het ‘sporten’ heeft mijn laptop 8 uur lang gedaan over het uploaden van de Surinaamse vlog. Dit had ik beter bij Zus&Zo kunnen doen.. maar ach, hij staat online. De vlog van een Surinaamse schooldag, gemaakt door mijn leerlingen van groep 7b, kun je zien onder het thema ‘media’ op deze website. ’s Avonds zijn we bij een Chinees restaurant gaan eten. We zaten met alle huisgenoten aan een grote ronde tafel met een soort draaiblad op tafel. Zo werd onze hele tafel volgeplaatst met eten en vervolgens konden wij dit voor iedereen langs laten komen door het tafelblad te draaien. Ik heb hier heerlijk gegeten. Na het eten zijn we met z’n allen naar het centrum gelopen om bij De Dijck een drankje te doen. Ik heb daar mijn eerste echte Surinaamse ijskoffie gehad. Het was heerlijk! Woensdag was een bijzonder vreemde dag. Eerst mocht ik even invallen in de 1ste klas (groep 3). Rond 10.00 uur was ineens het water op. Dit was dinsdag ook al het geval. Er was een probleem met de leidingen, waardoor leerlingen niet meer naar het toilet konden gaan en geen water meer konden pakken uit de kraan. Dit is best een probleem als het 32 °C is en als er leerlingen zijn die naar het toilet moeten. Daarom kregen we de melding van het schoolhoofd dat de school om 12.00 uur dicht ging. Best grappig, want ik heb nu een keer meegemaakt dat de school eerder sloot vanwege wateroverlast en nu sloot de school eerder vanwege te weinig water. Uiteindelijk waren de leerlingen alsnog pas om 13.00 uur weg, omdat ouders het berichtje niet hadden ontvangen van de klassenouder. Om 13.15 uur waren Marlou en ik thuis en na de lunch zijn we meteen naar Zus&Zo gegaan om voor school te werken. ’s Avonds hebben Marlou en ik pasta carbonara gemaakt en daarna ben ik vroeg naar bed gegaan. Donderdag mocht ik een dagje meelopen in de 2e klas (groep 4). Wat een rust! Ik schrok zelfs toen ik binnen kwam. Zelfs wanneer de leerkracht een half uur uit de klas ging, hebben de leerlingen geen enkel woord met elkaar uitgewisseld. Ze bleven verder gaan met de oefeningen die de juf had gegeven. Ik heb veel geobserveerd en nagekeken in deze klas. Alles moest worden nagekeken van de hele dag. Daarnaast heb ik veel uitgetypt voor de deadline van dinsdag. Het was een leerzame dag, omdat ik heel erg veel heb gezien van groep 4. Van tevoren werd al gezegd dat ik kon worden opgeroepen om in te vallen in andere klassen. Dit is donderdag gelukkig niet gebeurd, want ik wilde eens een hele dag meemaken in een andere klas. Na stage ben ik in mijn eentje naar Zus&Zo gegaan. Hier heb ik alles voor school afgerond, zodat ik dinsdag alleen nog maar de puntjes op de i hoef te zetten. Het hele weekend kon ik niks voor school doen, vanwege de trip naar Avanavero. Om 18.00 uur kwam ik thuis en heb ik samen met Marlou risotto gemaakt. Ik leer hier trouwens wel allemaal nieuwe gerechten kennen. We hebben van het onderhoofd op stage zelfs een typisch Surinaams recept gekregen (pom). Hopelijk heb ik nog eens tijd om dit in Suriname te maken. Vrijdag moesten we om 6.30 uur bij SU4You zijn voor onze trip naar Avanavero. Dit is de laatste trip die we met al onze huisgenoten kunnen doen, aangezien er veel vertrekken in de komende twee weken. De trip hield in dat we eerst een overnachting hadden in Apoera, vervolgens doorreisden naar het eiland Avanavero en na twee nachten vertrokken we naar Blanche Marie. Het was een busreis van 12 uur. Pfoeee, we hebben in totaal 1,5 uur lang op verharde weg gereden, maar de overige 10,5 uur hebben we over een zandweg (met héél veel hobbels!!) gereden. Onderweg zijn we bij de brug richting Avanavero gestopt. Hier hebben we een mooie fotoshoot gehouden, gegeten en vervolgens zijn we verder gereden naar Apoera. Soms zagen we nog apen in bomen slingeren of hoorden we toekans of ara’s (papagaaien). Apoera is een stad in het westen van Suriname. Het was een aantal jaar geleden de bedoeling om van Apoera een soort gelijke stad te maken als Paramaribo. Dit is vanwege verschillende financiële redenen niet gelukt. De regering van nu wil weer proberen de stad op te bouwen en belangrijk maken. Ook vanwege de bauxietbedrijven die daar liggen en de makkelijke vervoering van goederen via de rivier naar Nieuw Nickerie en Paramaribo. We zullen zien of dit lukt. In Apoera sliepen we in een hotel met tweepersoons kamers en airco! ’s Avonds was het tijd voor een avondwandeling. De hele wandeling hadden we een nieuwe gast meelopen, namelijk een zwerfhond… Veel andere dieren heb ik ook niet gezien. Alleen een gele kikker en een kaaiman. De hond liep mee tot ons hotel, waar we nog gezellig hebben gezeten met z’n allen. Iedereen was kapot van de busreis en is vroeg gaan slapen deze avond. Zaterdag werden we wakker en stonden we om 8.00 uur paraat voor het ontbijt. Het was daarna meteen weer tijd om in de bus te stappen richting Avanavero. We hadden verschillende tussenstops. Eerst stopten we bij de centrale markt van Apoera. Hier stonden welgeteld drie verkopers met fruit en groenten. De volgende tussenstop was bij inwoners die sierraden verkochten. Ze hadden armbandjes, kettingen en andere versiersels liggen. Ik heb voor 25 SRD (ongeveer €3,-) een mooi kleurrijk Surinaams armbandje gekocht. De laatste stop voor Avanavero was bij een oud treinstation. Het was de bedoeling dat hier een treinstation zou komen waarmee goederen en voornamelijk bauxiet konden worden vervoerd. Helaas is het treinspoor nooit afgemaakt en staan de treinen ongebruikt in het ‘station’. Toen we binnenkwamen viel me een ding meteen op. WAT EEN STANK! Gedverdemmie. Het stonk daar binnen.. niet normaal. Het bleek dus dat er ongeveer 300 vleermuizen leefden in de donkere kamers van het station. We hebben het hier ook niet lang volgehouden. Na al die stank was het toch tijd om te lunchen. Voordat we op de boot richting Avanavero stapten, gingen we dit dan ook eerst doen. De lunch bestond uit, jaja komt ie weer.. rijst, kip en aubergine. Om 15.00 uur zaten we 20 minuten op de boot naar het eiland Avanavero. Hier hebben Marlou en ik de master bedroom uitgekozen en onze spullen neergelegd. We mochten zwemmen in de stroomversnellingen en richting de watervallen aan de andere kant van het eiland. Het was een flinke wandeling naar de andere kant van het eiland, over de rotsen, door het water en door de jungle. Maar wat een prachtig uitzicht had je daar! Na het zwemmen, heb ik gedoucht. ’s Avonds aten we.. houd je vast.. bami met kousenband en KIP. Samen met de andere reisgenoten hebben we drankjes gedaan. Rond 21.30 uur zijn we op kaaimannentocht gegaan met de boot. We hebben verschillende kaaimannen gespot, maar zodra onze gidsen de kaaimannen op de boot wilden halen, waren ze al verdwenen. Ik geef die kaaimannen groot gelijk. Naast de kaaimannen hebben we ook nog een kleine wurgslang gezien. Eenmaal weer terug op Avanavero, hebben we bij het kampvuur gezeten met z’n allen. Zondag gingen we om 9.00 uur ontbijten met pannenkoeken, gebakken ei en boterhammen met beleg. Na dit stevige ontbijt gingen we een wandeling maken op het vaste land aan de andere kant van de rivier. Onderweg hebben we een miereneter gezien, maar dat was het dan ook. Oh ja, ik heb ook weer veel muggen gezien, of ja veel muggen hadden mij gevonden. Bezweet en bestoken kwam ik weer terug op Avanavero. Hier mochten we zwemmen in de stroomversnellingen. Na het zwemmen was het tijd om te vissen. Met 8 van die niet-vis-ervarende-meiden stapten we op de boot om vervolgens de hengels uit te gooien. De eerste had na 30 seconden al beet. Daarna duurde het wat langer, maar ik heb ook een vis gevangen. De meeste vissen die we vingen, waren piranha’s. Ik kan er nog steeds niet aan wennen dat ik ook in datzelfde water zwem, ieeeks. De vissen die we vingen werden dood geslagen met een tang en achter in de boot gelegd. Toen we terug waren op het eiland, werden de vissen klaargemaakt voor de barbecue. We aten ’s avonds pas rond 21.00 uur, omdat het lang duurde voordat de vis klaar was. Ik heb wel erg lekker gegeten. We kregen frietjes, kip van de barbecue, casavefriet en groenten. De vis heb ik niet durven eten dit keer. Daarna hebben we gezellig kaartspellen gespeeld en ik ben op tijd naar bed gegaan. We vertrokken zondagnacht al om 4.00 uur naar Blanche Marie. Om 4.00 uur ging de wekker zondagnacht/maandag. Maandag gingen we naar de watervallen bij Blanche Marie. Na een rit van 4 uur reden we ineens door een dichtbegroeide jungle over een klein smal weggetje. Het was wel een leuk avontuur om 2 uurtjes over deze weg te rijden. We kwamen aan bij Blanche Marie waar we eerst nog bij het basiskamp hebben ontbeten. Het was vanuit het basiskamp nog 20 minuutjes lopen naar de watervallen. Gelukkig viel de wandeling wel mee en konden we daarna van een prachtig uitzicht genieten. Daarna zijn we terug naar beneden gelopen. Er stond een bordje: verboden te zwemmen. En wat gingen we doen? Ja hoor, zwemmen. Ik hoorde een verhaal van onze gids dat er een jaar geleden een Surinamer is omgekomen bij Blanche Marie. Hij stond bovenop een rots, is vervolgens via de waterval naar beneden gevallen en is vast komen te zitten in het water. Na het horen van dit verhaal had ik wel mijn bedenkingen bij het zwemmen, maar toch heb ik gezwommen en in de zon gelegen. Na een uurtje genieten van de zon gingen we weer terug naar het basiskamp waar we onze spullen weer mochten pakken. We vertrokken om 14.00 uur verder richting Paramaribo. Er stond ons nog een hele lange en vooral hobbelige weg te wachten. Na een uurtje hadden we lunchpauze bij de rivier met kip, rijst, erwtjes en worteltjes. Rond 20.00 uur hadden we een opleving in de bus. Iedereen ging dansen en zingen op Surinaamse muziek, zoals:
‘’Wij zijn de mannen van de landbouwschool, we leren zaaaaaien we leren zaaaaien’’ ‘’Wij zijn de vrouwen van de huishoudschool, we leren hmmmm? we leren hmmmm?’’ Ja, leuk liedje hoor. Daarnaast werd er ook salsa gedanst door de gidsen en de houterige Nederlandse mannen die mee waren. Na een flinke danswedstrijd was het ‘nog maar’ 4 uurtjes rijden. Ik heb nog geprobeerd te slapen, maar eenmaal aangekomen in Paramaribo was ik nog steeds wakker. Om 00.00 uur werden we netjes bij ons studentenhuis afgezet en kon ik, nadat ik alle vieze kleren in de was had gegooid, rustig gaan slapen. Het was een erg gezellige trip met iedereen! Deze week was erg druk. Ik heb veel voor school en stage gedaan, zodat ik met een gerust gevoel op trip naar Avanavero kon gaan. Dit is gelukkig allemaal goed gekomen. Nu heb ik alles voor school ingeleverd en ik heb vrijdag 28 juni mijn eindgesprek via Skype met twee begeleiders vanuit Nederland. Dan hoor ik of ik alles heb gehaald en of ik rustig vakantie kan vieren. Hierna komen nog twee blogs online. Daarna komen mijn ouders, broertje en zusje naar Suriname. Dan ga ik uiteraard niet meer bloggen, maar volop genieten van mijn vakantie hier. Tot de volgende keer. Doeeeei! Fa waka! Weer tijd voor een nieuwe blog. Dit keer een minder lange blog. Dat komt doordat ik deze week buiten stage lopen en ons huisfeest vieren niet veel heb gedaan. Ook rustige weekjes horen er tussen te zitten. Dat maakt het leven in Suriname wat afwisselender en leuk! Dinsdag had ik nog een dag vrij vanwege Pinksteren. Deze dag heb ik niet veel gedaan, omdat er nog een blog getypt mocht worden. Deze heb ik dan ook dinsdag goed afgewerkt. Helaas kon ik de blog niet meteen online zetten, vanwege de slechte wifi. ’s Middags ben ik met Marlou en Sam aan onze conditie en kracht gaan werken in de sportschool. Het is toch een wonder dat ik dit volhoud trouwens!! Na het sporten om 17.00 uur hadden we met de huisbaas een gesprek over het huisfeest. Hij gaf aan wat hij wel en niet wilde, aangezien hij onze portier/security is tijdens het huisfeest. Samen met mijn huisgenoten heb ik de rest van het feest geregeld (tent en muziek) en het kostenplaatje gemaakt. ’s Avonds zou een van de huisgenoten lasagne maken, maar het gas was op. Toch maar bestellen dan. Ik heb frietjes met satéstokjes gehad en een maïskolf. Woensdag was het een belangrijke dag voor de leerlingen van groep 7. Er moest namelijk een schriftelijk verkeersexamen afgenomen worden. ’s Ochtends kwam het schoolhoofd de klas in lopen en ze zette alle tafels en stoelen zo ver mogelijk uit elkaar, zodat het niet mogelijk was om te spieken. Het is net zoals in Nederland een landelijk examen. Hier krijgen ze alleen geen praktijkexamen, omdat fietsen hier levensgevaarlijk is voor sommige kinderen (en volwassenen). Het schoolhoofd zei dat ik de tijd bij moest houden, omdat dat gedaan moest worden door een ‘externe kracht’. Om 9.30 uur kregen de leerlingen een seintje dat ze mochten beginnen. Helemaal zwetend maakten ze het examen. Het leuke was dat de meeste leerlingen binnen een kwartier/half uur al klaar waren. Ze kregen van het schoolhoofd geen klaar-opdracht en moesten wachten tot het uur voorbij was. Een aantal leerlingen vielen zelfs in slaap door het wachten. Na de eerste pauze mocht ik met een aantal leerlingen gaan rekenen (een-op-een). De vorige keer gaf een leerling aan het heel prettig te vinden om een-op-een te werken. Daarom pak ik dat nu door met meerdere leerlingen. Na stage heb ik met Laura en Ilse inkopen gedaan voor het feest. We hebben decoratie gehaald voor het thema ‘de derde helft’. ’s Avonds rond 18.00 uur werden de tent en de boxen geleverd voor het huisfeest. Vanaf woensdag hadden we de tent al staan. De boxen hebben we even goed getest. Donderdag was alweer de laatste stagedag van de week. Ik heb weer veel een-op-een gewerkt met leerlingen tijdens de lessen. Dit keer werkte ik samen met een leerling die normaal met rekenen niet veel doet, omdat hij het lastig vindt en snel afgeleid is. Leuk om te zien vond ik dat hij met mij goed zijn best deed, veel snapte en alles af heeft gekregen. De rest van de dag was hij daarom ook trots op zijn prestatie tijdens rekenen. Hij vertelde iedereen met trots dat hij rekenen had begrepen en alles af had. Het geeft me een goed gevoel als een leerling zo reageert op de hulp die je geboden hebt. Donderdagmiddag zijn Marlou en ik naar een koffietentje gegaan, zodat Marlou kon skypen. Helaas lukte dit niet en hebben we hier samen geluncht en een beetje voor school gewerkt. Vrijdag was het de dag van het huisfeest! Maar eerst tijd om te sporten, zodat we ’s avonds alles er weer aan konden eten en drinken. De hele middag stond in het teken van inkopen doen en alles klaar zetten. Daar stonden we dan in de slijterij, met 35 djoggo’s (flessen bier van 1 liter), 3 flessen Hugo, 3 flessen mixdrank en een aantal flessen fris. Met de taxi gingen we weer naar huis om vervolgens alles koud te zetten. Om 21.00 uur begon het feest, dus daar stonden we allemaal in onze bedrukte sportshirts. Iedereen had z'n eigen bijnaam op het shirt staan. Het totaalplaatje zie je hieronder. De eerste gasten stonden pas om 22.30 uur voor de poort en toen kon het feestje beginnen. We hadden twee tafels met bierpong en een tafel voor stress-pong. Iedereen moet tijdens huisfeestjes eigen drinken meebrengen. Dit kunnen de gasten dan in onze koelboxen bewaren die avond. Er zouden meer dan 100 mensen komen, maar uiteindelijk waren we maar met 60 in totaal. Het was alsnog een leuk feestje met als eindtijd 4.00 uur. ’s Avonds hadden we het meeste al opgeruimd gelukkig. Dit scheelde de zaterdag veel tijd.
Zaterdag werd ik rond 12.00 uur wakker. Heel veel heb ik zaterdag niet gedaan. Het was een after-dagje. We hebben met alle huisgenoten in het zwembad gelegen en bruin gebakken. ’s Avonds ben ik met Marlou, Sam, Nikki en Ilse gaan uiteten bij de Dijck. Hier hebben ze heerlijke pasta’s en lasagne. Ik had een bord met pasta crispy kip. Ik heb me helemaal vol gegeten, maar het was zo lekker dat ik het niet kon laten liggen. Zoooo dat was de zaterdag! Zondag was een school-werk-dagje. Eerst heb ik de vlog afgemaakt voor het uitwisselingsproject met Nederland. Nu kwam het uploaden op YouTube nog, maar dit duurde me zo lang. Op dit moment is hij nog niet geüpload. Maar ja, geduld blijven hebben Demi.. Nu ga ik nog even zonnen en zwemmen. Daarna ga ik mijn thema ‘Media’ uitwerken op mijn blog. Hopelijk is deze voor vanavond klaar. Oh trouwens, voordat ik het vergeet!! Ik heb met 3 andere huisgenoten 's morgens een vleermuis weg moeten jagen. Daar zaten we dan, doodsbang dat beest uit huis te wapperen met een aantal handdoeken. Het was best wel grappig en gelukkig is de vleermuis naar buiten gevlogen. Het was een rustige week, waarin ik niet heel veel heb gedaan. Volgend weekend van vrijdag t/m maandag ga ik met alle huisgenoten (op eentje na) naar Avanavero. Dat wordt een reis van 8 tot 10 uur rijden en varen. Allemaal de moeite waard, want hier gaan we Blanche Marie watervallen bezoeken, ontmoeten we lokale inwoners en genieten we van de natuur (lees: vogelspinnen en slangen). Volgende week komt mijn blog iets later online, vanwege de trip naar Avanavero. Tot dan! Doeeeei! Fa waka! Wat vliegt de tijd! Deze week ben ik precies op de helft van mijn tijd in Suriname. Ik hoef nog maar 4 weken stage te lopen op de Gijsbertusschool. Als alles goed loopt, heb ik dan alles van leerjaar 3 afgerond. Gelukkig krijg ik zo’n leuke reacties op mijn blogs, dat ik wil blijven posten tot de laatste stageweek. Daarna is het tijd voor een welverdiende vakantie in Suriname met pap, mam, Nomi, Tico, Clim en Marlou. Maar eerst nog even focussen op stage! Deze week was een week met stage, vrije dagen en een pinkstertrip naar Apiapaati. Maandag heb ik in de klas de vlog gemonteerd van de Surinaamse leerlingen, zodat deze volgende week naar Nederland gestuurd kan worden. Het is een leuke vlog geworden, waarin een leerling de hele Surinaamse schooldag filmt. Na stage zijn Marlou en ik naar de Combe Markt geweest voor de wekelijkse boodschappen van ons huis. Dinsdag heb ik woordpakket gegeven. Woordpakket is spelling, maar dan in een werkboekje. Meestal doe ik tussendoor een of meerdere energizers, omdat ik het prettig vind dat de leerlingen hun energie kwijt kunnen. Daarna ga ik weer verder met de les. Na de les kwam mijn mentor naar mij toe. Hij gaf aan dat hij de methode van mij goed vond, om af en toe spelletjes te doen tussendoor. Hij gaat nu ook verschillende energizers inzetten om de rust in de klas te bewaren en zodat leerlingen energie kwijt kunnen. Ik vond het leuk om te horen dat mijn mentor ook nog iets van mij heeft geleerd. Na stage zijn Marlou en ik naar een koffietentje gegaan om aan onze stageopdrachten te werken. We hoorden van een huisgenoot dat de wifi daar top blijkt te zijn. Helaas werkte helemaal niets op mijn laptop. Ik begin toch aan mijn laptop te twijfelen nu… Maar goed dat Bluetooth nog bestaat, aangezien ik nu alles op die manier moet doorsturen van mijn telefoon naar de laptop. Gelukkig hebben we daar nog lekker kunnen lunchen en zijn we daarna terug naar huis gegaan. ’s Avonds hadden we een cocktailavond met de huisgenoten. We hebben onder andere gin tonics en mojito’s gemaakt. Ook de sangria was heerlijk! Natuurlijk moest daar een avondje uitgaan aan gekoppeld worden. Ik ben met drie andere huisgenoten naar Club Tequila gegaan. Woensdag had ik een dagje vrij vanwege het Suikerfeest. ’s Ochtends ben ik eerst gaan sporten en vervolgens zijn Marlou en ik naar Waterkant en Fort Zeelandia gegaan. Fort Zeelandia is een voormalig Nederlands fort aan de Surinamerivier. Hier hebben we rondgelopen en onszelf rondgeleid. Na dit culturele uitstapje hebben we in de Palmentuin naar mensen en de prachtige palmbomen gekeken. Later zijn we bij ’t Vat gaan zitten. ’s Avonds heb ik op het balkon gezeten en gekletst met de huisgenoten. Donderdag was de laatste stagedag van deze week. Hierna hadden we 5 dagen vrij, vanwege Pinksteren. Hier hebben ze dan tot dinsdag vrij van school. Donderdag was niet zo’n fijne dag. Ik mocht een dag meekijken in groep 3 om me te oriënteren in verschillende groepen. Ik heb deze dag meer groep 1/2 gezien dan groep 3, omdat ik daar moest invallen de hele dag. Omdat het woensdag een nationale vrije dag was (Suikerfeest) hadden de leerkrachten woensdag geen tijd om de administratie te doen. Dit moest daarom ook allemaal donderdag gebeuren tijdens de schooltijd. Gelukkig kon ik om 12.00 uur nog even terug naar groep 3. Jammer genoeg heb ik niet veel kunnen zien van deze groep. ’s Middags was het goed weer en heb ik lekker gezwommen en genoten van de zon. Hierna heb ik met mijn begeleider van Fontys geskypet en weer goede tips gekregen. Later de middag heb ik overige boodschappen gehaald voor het avondeten. Ik had namelijk kookdienst en heb een pasta carbonara gemaakt. ’s Avonds heb ik nieuw internet gekocht en mijn tas ingepakt voor het weekend. Vrijdag moesten Marlou en ik om 7.00 uur bij SUforYou zijn. We stonden op tijd klaar om te vertrekken naar Apiapaati. Dit is een eiland in de Surinamerivier waar Fred is opgegroeid en waar zijn familie woont. Fred is een gids van SUforYou en degene die de Fredberg heeft ontdekt. Hij was toevallig woensdag bij ons huis en vertelde dat er in totaal 6 mensen meegingen. Ik schrok daar erg van, omdat ik had verwacht met ongeveer 50 mensen die kant op te gaan vanwege de pinksterkorting. Tijdens andere deals gingen er vaker 50 tot 70 mensen mee. Aan de andere kant was het ook wel heel erg fijn dat we maar met zo weinig gingen. Na een autorit van 4 uur en een vaartocht van nogmaals 4 uur, kwamen we aan op Apiapaati. De familie van Fred stond ons al op te wachten en iedereen hielp ons mee met de bagage. In eerste instantie was het een raar idee dat hier ook echt mensen leven. Ohhh en trouwens, ik dacht dat het een goed idee was om me niet in te smeren met zonnebrand op de boot. Want soms regende het, toen weer zon, dan weer regen. Bij de regen kregen we een zeil over ons heen, zodat we niet nat werden. Het was GEEN goed idee om me niet in te smeren, want ik kwam aan als een verbrande kreeft. Gelukkig was ik niet de enige en konden we samen klagen over hoeveel pijn het deed. Het was daarom tijd om af te koelen in de rivier. Samen met de anderen ben ik van het eiland af in het water gesprongen. Vanuit daar kwam ik door de stroomversnelling weer automatisch terug aan de voorkant van het eiland. Onze slippers werden door de kinderen van het eiland weer netjes naar de voorkant van het eiland gebracht, zodat we vanuit daar weer naar het springpunt konden lopen. Na de leuke middag heb ik gedoucht en dacht ik veilig aan te kunnen schuiven voor het eten. Totdat er opeens … een mega grote vogelspin op de rug van de gids zat. Deze spin leefde blijkbaar dagelijks in de keuken. Ik kon het niet laten om deze over mijn hand te laten lopen. Daar zijn ook ‘prachtige’ foto’s van natuurlijk! Daarna konden we aanschuiven voor het eten. En nee, we aten geen vogelspin, maar pasta met roomsaus. ’s Avonds zijn we op jacht gegaan naar slangen en andere dieren, maar we zijn alleen maar kikkers tegengekomen. Het was na de dierenjacht tijd voor een kampvuur. Het had net geregend, dus de gidsen gingen op zoek naar droog hout. Gelukkig lukte dit en hadden we binnen no-time een vuurtje. Rond 23.00 uur zocht ik mijn bed op. Dit keer gelukkig geen hangmat, maar een heerlijk bed in een hutje (zie foto’s). Omdat we met zo weinig waren, kreeg ieder tweetal een eigen hut. Marlou en ik kregen een driepersoons hut. We hadden een bed over en zo ontstond het ‘dumpbed’ voor al onze spullen. De dag erna op zaterdag zaten we om 8.00 uur aan het ontbijt. De kok (broertje van Fred) had zich uitgesloofd. Er lagen heerlijke pannenkoeken, boterhammen en roerbak ei voor ons klaar. Ik denk dat ik hier in die 6 weken meer pannenkoeken heb gegeten, dan in één gemiddeld jaar in Nederland. Na het ontbijt gingen we met de boot naar het vasteland. Hier lagen meerderen marrondorpjes. De Marrons van Suriname zijn afstammelingen van Afrikanen die door slavenhalers onder dwang naar Suriname zijn gebracht. Veel Marrons zijn gevlucht en hebben zich gevestigd aan de Surinamerivier. Hier zijn dorpjes ontstaan en zo’n dorpje hebben we zaterdag bezocht. Deze dorpjes zijn te herkennen aan de welkomspoort die versierd is met palmbladeren. In het dorpje zag ik verschillende huisjes gemaakt van hout. Sommige huizen waren mooi versierd. Een kant is voor de mannen en de andere kant van de weg is voor vrouwen. Mannen en vrouwen leven hier apart van elkaar. Ook is er voor de vrouwen die ongesteld zijn een apart huis aan de rand van de rivier. Hier komen ze samen totdat ze weer rein zijn en terug mogen naar hun huis. Het was een erg interessante morgen. Ook hebben we kennis gemaakt met vrouwen in het dorp. Ik kon helaas niet goed communiceren, omdat ze geen Nederlands spreken en ik spreek geen Saramakaans. Na de wandeling van 1,5 uur door de dorpen kwamen we aan bij een lunchplek aan de rivier. Hier kregen we een gebruikelijke Surinaamse maaltijd. Ik denk niet eens dat ik hoef uit te leggen wat ik heb gegeten, raad het maar gewoon. Vervolgens vertrokken we met een boot naar de stroomversnellingen (Gran Dan). Hier mochten we zwemmen en watertuben door de woeste stroomversnelling. Dit was zo tof om te doen! Hier hebben we ons allemaal tot 4 of 5 uur goed vermaakt. Na deze leuke dag keerden we terug naar Apiapaati waar een heerlijk diner op ons stond te wachten. Dit keer aten we roti. Na het avondeten hebben we met z’n allen gekaart. Rond 23.00 uur gingen we op kaaimannentocht met de boot. Onderweg kwamen we heel veel dieren tegen, waaronder verschillende vogels en een kaaiman!! Trots keerden we terug naar het eiland, waar het net begon te regenen toen we aankwamen. We zijn nog even op zoek naar slangen gegaan, maar helaas weer niets gevonden. Om 1.00 uur was het een mooie tijd om naar bed te gaan. Zondag stond er weer van alles op het programma. We ontbeten zondag om 8.00 uur met pannenkoeken en kerrie ei. We vertrokken na het ontbijt met de boot naar een dorpje waar de moeder van Fred woont. Ook hier is hij gedeeltelijk opgegroeid. We namen een bezoek aan het plaatselijke ziekenhuis. Het blijkt dat mensen in het binnenland naar Paramaribo reizen voor een opleiding en vervolgens weer terugkeren om in het binnenland te gaan werken. Dit geldt voornamelijk voor mensen die op scholen en in ziekenhuizen werken. Achter het ziekenhuis lag een dorpje waar we kennis maakten met de inwoners. Vervolgens liepen we de Ananasberg op. Onderweg begon het te regenen, maar gelukkig werden we niet heel nat vanwege de bomen. We hebben ons toch maar een palmblad boven het hoofd gehouden om geheel droog te blijven. Rustig liepen we verder, maaaaar op het begeven moment begonnen de andere twee meiden achter ons te rennen. Dus Marlou, Fred en ik renden uit paniek mee. Ik hoorde alleen maar ‘’auw, auw, auw!’’. En toen voelde ik het ook, een wespensteek! We hadden blijkbaar wespen boos gemaakt, waardoor ze ons gingen volgen en iedereen lek prikten. Ik was gelukkig maar een keer gestoken, maar twee andere meiden waren drie keer gestoken. Na het ontsmet te hebben, liepen we de berg op. Het was een heftige en gladde klim. Gelukkig hadden mijn schoenen goede grip, waardoor ik niet uitschoot. De Ananasberg heet zo, omdat er wilde ananassen op groeien. Die zagen we bovenop de berg erg veel. Na een half uur liepen we weer terug. De gidsen kapten een weg door de jungle om het wespennest te ontwijken dit keer. Bij de moeder van Fred kregen we casavesoep, wat erg goed vulde. Daarna gingen we in andere stroomversnellingen zwemmen en mochten we achter een boot hangen met een airhead (sportluchtkussen). Weer een hele leuke en sportieve middag gehad dus! Rond 15.30 uur keerden we terug naar Apiapaati om vervolgens te baden. Jaja, ik heb met gewassen in de rivier met de andere meiden. Ik wilde dat toch eens meemaken nu ik er toch ben. Oh en een ‘leuk’ weetje. Ik had wat bloed aan mijn voet (gestoten tegen de rotsen) en was erg bang voor piranha’s. Gelukkig heb ik mijn voet nog na het baden. ’s Avonds aten we bami met kip en kousenband. Met een goed gevulde maag gingen we dansen. Ik heb zelfs de basispasjes van salsa geleerd. Meer kan ik ook niet aan met mijn houten Hollandse heupen. Daarna gingen we voor de laatste keer op zoek naar slangen in bomen. 3 maal is scheepsrecht, zeggen ze ook wel. We dachten weer niets gevonden te hebben, maar opeens sprong Fred van blijdschap in de lucht en riep: ‘’Kijk die oogjes daar, dat is een slang!!’’. Ik zag helemaal niks, want het was donker en de slang zat nog zeker op 20 meter afstand. Heel knap dat hij dat kon zien dus. En ja hoor, het was echt een slang. Ik heb de slang ook vastgehouden. Het zag er net uit alsof ik een hond uitliet. Moe maar voldaan stapte ik in bed om de laatste nacht door te brengen op Apiapaati. Maandag vertrokken we na het ontbijt terug naar Paramaribo. Jammer, want ik had nog wel een week daar kunnen blijven. Met onze volgepakte tassen vertrokken we met de boot samen met locals naar Atjoni. De heenreis met de boot duurde vier uur, dus we dachten ook weer net zolang onderweg te zijn. Nu bleek dat we terug met de stroming mee gingen, waardoor we binnen twee uur bij de haven waren in Atjoni. Met de bus vertrokken we naar Fredberg (dit lag op de route) waar we gingen lunchen. Onderweg kwamen we nog twee omgevallen bomen tegen die even weg moesten worden gehaald door de gidsen. Na een lunch bij Fredberg en een sanitaire stop, vertrokken we richting Paramaribo. Rond 18.00 uur waren Marlou en ik weer thuis. We hadden besloten de trip goed af te sluiten bij een Javaans eettentje. Hier hebben we voor geen 8 euro per persoon bami (blijkbaar zat daar ook al kip bij), saté en loempia’s gegeten. We kregen niet alles op, dus we hebben een doggybag gevraagd. Onze avond hebben we afgesloten met een cocktail bij Bar Zuid. Wat een heerlijke week! Dinsdag heb ik nog een dagje vrij, vanwege Pinksteren. Vandaar dat deze blog tot maandag doorloopt. Komende week heb ik maar twee dagen stage. En vrijdag is ons huisfeest met als thema 'de derde helft'. Jij bent ook uitgenodigd, maar wel in sportkleding komen. De entree is gratis, daarom hoef je alleen maar je heen- en terugvlucht zelf te betalen. Dat valt wel mee toch? Tot vrijdag dan!
Doeeeei! Fa waka! Ietsjes later dan gepland, maar hier is-ie dan.. een nieuwe blog! Leuk dat je me nog steeds volgt. Door de slechte wifi in ons huis, kon ik de blog niet uploaden. Deze week hebben mijn leerlingen een vlog gemaakt, mocht ik een kijkje nemen bij de kleuters en heb ik de Fredberg beklommen. Maandag was een speciale dag. Ik kwam op stage aan in de hoop dat de leerlingen het vloggen niet vergeten waren. Er zijn twee leerlingen die een dag uit hun leven gaan filmen. Dit is voor een uitwisselingsproject met basisschool de Dobbelsteen uit Sevenum. Twee kinderen uit Sevenum (Nederland) vloggen ook hun normale schooldag. In Suriname kijk ik met de leerlingen de vlog uit Nederland en in Nederland kijkt groep 8 van Basisschool de Dobbelsteen de vlog van Suriname. Deze opdracht koppel ik aan mijn P.O.P. en aan de thema’s ‘diversiteit’ en ‘media’. De leerlingen waren gelukkig al begonnen met vloggen voor ik op school kwam. Hun hele ochtendroutine stond dus al vast. De rest van de dag hebben ze op school en thuis gefilmd. De vlog vanuit Nederland komt deze week binnen en gaan we dan zo snel mogelijk kijken met de klas in Suriname. Zo merken de leerlingen verschillen tussen twee landen en de overeenkomsten. Dinsdag mocht ik meteen in de ochtend de taalles geven. Tijdens deze taalles heb gebruik gemaakt van een nieuwe werkvorm. Leerlingen werken hier veel alleen en werken niet vaak samen. Ik was heel nieuwsgierig hoe dit zou gaan. Aan de hand van de sociogram (die ik al eerder gemaakt heb), heb ik leerlingen in tweetallen bij elkaar gezet. In het begin van de les was dit nog onwennig. Hier hebben we over gepraat en na een aantal duidelijke afspraken gingen de leerlingen steeds beter samenwerken. Het was erg leuk om te merken dat ze echt iets van elkaar leren op deze manier. Ook mijn mentor vond het leuk om te observeren tijdens deze les. Verder heb ik op dinsdag niet veel gedaan. Het zonnetje scheen, dus ik heb na stage een heerlijke duik (in hoeverre dit kan in ons mini zwembad) genomen. Woensdag was het Challenge Day. De leerlingen gingen buiten sporten samen met de gymdocent. Verder was het een rustige dag op stage. Ik heb veel een op een gewerkt met leerlingen en af en toe de lessen van mijn mentor overgenomen. Na stage fietste ik samen met Marlou naar huis en toen ineens…. BAMM! Knapte mijn achterband. En nee, er zat geen pepernootje in. Mijn mentor was me al uit aan het lachen om de fiets die ik had. Blijkbaar is het een fiets die zelfs de armste Surinamers nog niet willen kopen, zo krakkemikkig. Nu snap ik waarom.. Gelukkig kon ik er hard om lachen op dat moment en nu nog steeds. ’s Middags zijn Marlou en ik (met flink wat tegenzin) naar de sportschool gegaan. Helaas was het geen weer om te zwemmen, daarom had ik geen excuus om niet te hoeven sporten. Donderdag mocht ik een dag bij de kleuters meelopen. Ik kwam om 7.45 uur de klas binnen lopen, maar er was geen leerkracht. Ik hoorde dat de leerkracht in de mediatheek was en ik alvast mocht beginnen met de les. Uhhhh… ik had totaal geen idee wat ik moest doen, want lang niet alles gaat hetzelfde als in Nederland. Deze leerlingen stuiterden door de klas en gelukkig ging de bel voor de vlaggenparade. De 25 kleutertjes stonden binnen twee minuten in twee keurige rijen. Eenmaal terug in de klas ben ik begonnen met het benoemen van de dag, de maand en het weer. Ik heb gemerkt dat ze hier totaal geen aandacht aan besteden, want niemand wist hier iets van. Daarna heb ik de leerlingen getemd door een verhaaltje van Bambi voor te lezen. Eenmaal klaar, kwam de juf. ‘’Fjieeeeuw’’ dacht ik.. De kleuters gingen werken in groepen. Alle tafels hadden een verschillende kleur en ieder groepje kreeg een ander vak/werkje. Groepje rood mocht gaan rekenen (in een werkboek), groepje blauw ging een vliegtuig sjabloneren, groepje groen ging mozaïeken en groepje geel ging vouwen en prikken. De hele klas maakt van alle onderdelen hetzelfde. Zo hingen er al bijna 25 precies dezelfde geprikte en gevouwde vliegtuigen. Hier hebben ze iedere week een ander thema. Deze week hadden ze het thema ‘luchtverkeer’. Na het werken kregen de leerlingen muziekles. Ze hadden drie of vier liedjes die ze geloof ik al het hele jaar door zingen, want zonder uit te leggen, wisten de leerlingen welk liedje als volgende kwam. Na de muziekles zei de juf dat ze EVEN wegging. Helaas weet ik inmiddels dat ‘even’ in Suriname niet 5 of 10 minuten betekent, maar eerder 2 of 3 uur. Zat ik dan.. met een klas drukke kleuters, geen idee hebbend wat ik als volgende zou moeten doen. Gelukkig was het pauze en aten de leerlingen hun meegebrachte eten op. De ene had chips mee, de ander een broodje hamburger en de ander had een (inmiddels gesmolten) reep chocolade mee (zie foto’s). Hier doen ze echt niet aan ‘gruiten (groenten + fruit) scholen’ merk ik. Iedereen mag meebrengen wat hij/zij wil qua eten en drinken. Na de pauze heb ik met de leerlingen heel veel spelletjes gedaan en ik heb ze nieuwe liedjes aangeleerd. Hoofd, schouders, knie en teen en het duimenspel waren toch echt hun favoriet. Opeens kwam de schoolfotograaf binnen lopen. OJA! Want hier had ik me al helemaal op voorbereid.. De leerlingen gingen een voor een met de fotograaf mee. Ondertussen heb ik de leerlingen aan het hoekenwerk gezet. Ze hebben een rekenhoek, winkelhoek en een leeshoek. Hier hebben ze een uur lang in gespeeld. Een voor een kwamen de leerlingen handje klap met me doen. Na 2,5 uur kwam de kleuterjuf weer, hèhè eindelijk. Na het hoekenwerk mochten de leerlingen buitenspelen en daarna gingen ze al naar huis. Kleuters zijn iedere dag al om 12.00 uur klaar. Toen dacht ik ook naar huis te mogen, maar blijkbaar worden niet alle leerlingen om 12.00 uur opgehaald. Veel ouders waren vergeten hun kind op te halen of laten ze tot 13.00 uur op school vanwege het werk. Ik heb dus nog tot 13.00 uur op stage zitten wachten tot alle leerlingen weg waren. Het was een heftige, maar zeker een leuke dag! Hieronder een aantal grappige uitspraken van de kleuters:
Vrijdag moesten we ons ’s ochtends melden bij het kantoor van SuforYou. Marlou en ik gingen met 12 andere studenten drie dagen naar Fredberg. Fredberg is een berg die ontdekt is door (ja, je raadt het al) Fred in 2010. Na de uitleg vertrokken we om 8.00 uur met de bus richting het zuiden van Suriname. We reden langs verschillende dorpjes in de buurt van het Brokopondomeer, onder andere langs Brownsberg. Na de laatste korte stop reden we de jungle in. Dit ging erg goed, totdat we door de modder van weg af slipten met het busje. Het busje kwam net-niet-omvallend terecht in een greppel waar we met geen mogelijkheid uitkwamen. Heel toevallig kwam er een man de jungle uit lopen die ons had gezien. Hij haalde een touw en daarmee probeerden we met z’n alle het busje uit de modder te trekken. Helaas zonder enig resultaat. We hadden heel veel geluk, want 15 minuten later kwam Dirk aanrijden. Dirk is ook een gids van SuforYou die onderweg was naar het basiskamp van de Fredberg. Hij trok met zijn Jeep ons busje zo uit de greppel. We hebben echt geluk gehad, anders hadden we er nu waarschijnlijk nog gestaan (nee, grapje dat is overdreven). Eenmaal bij het basiskamp aangekomen, mochten we nog even chillen en ons omkleden voor de beklimming van de berg. Daarna kregen we nog een lunch die bestond uit rijst, kip, kousenband en salade. Om 15.00 uur reden we met volle maag naar het begin van het pad richting de Fredberg. De gids gaf aan dat de wandeltocht ongeveer twee uur ging duren. ‘’Prima’’, dacht ik toen nog. Het begon steil omhoog, daarna vlak, toen weer omlaag, weer vlak en tot dit stuk ging het prima. Inmiddels waren we al 3 uur onderweg. Het laatste stuk was een grote klim. Samen met Marlou en twee andere studenten ben ik voorop geklommen. Na 20 minuten klimmen, kwamen we aan bij ons kamp op de berg. We zijn meteen van het uitzicht gaan genieten. Ik zeg het niet vaak over uitzicht, maar wat was dit prachtig! Het lijkt net alsof je uitkijkt op een mega grote vallei met alleen maar broccoli. Trots hebben we daar gewacht totdat de rest van de groep boven was. Maar ik had me kapot gezweet, niet normaal. Ik ben daarom de douche ingesprongen op de berg. De douche bestond uit twee rotsen, een doek, een plateau en een douchekop met koud water (zie foto). Daarna kregen we roti, bereidt door onze Benny. Benny is de chef-kok die overal tijdens dit weekend voor ons kookte. We werden goed verwend door hem. Hij kan koken als de beste! Na het overheerlijke eten hebben we nog gekaart en andere spelletjes gedaan. Maar na die heftige wandeltocht moesten we ook echt even rusten, want de dag erna gingen we weer naar beneden. Helaas sliepen we in van die synthetische hangmatten die al beslapen waren door 692.039.837 andere studenten. Deze roken niet meer heel fris, aangezien alle andere studenten ook bezweet de berg op zijn gekomen. Met al die mega grote torren en andere insecten was het toch best eng om überhaupt bij mijn hangmat te komen. Om 00.30 uur ben ik toch in slaap gevallen. Zaterdag om 5.30 uur werd ik wakker door de brulapen (lees: echte brulapen en snurkers in onze hut). Toen ben ik maar op de berg naar de zonsopkomst gaan kijken. Helaas kon ik er niks van zien vanwege de bewolking. Na het ontbijt hebben we met alle studenten een fotoshoot gehouden op de Fredberg. Nadat we honderden foto’s gemaakt hadden met en zonder Surinaamse vlag, zijn weer naar beneden gegaan. De terugweg duurde wel twee uur, zoals de gids had beloofd. Onderweg heb ik zelfs brulapen gezien! We kwamen om 13.00 uur weer helemaal bezweet aan bij het basiskamp. Daar mochten we zwemmen, zonnen, kanoën en van een kabelbaan in het water springen. Het was een heerlijke middag aan de kleine Saramacca rivier. Van het kanoën kwam niets terecht. Marlou en ik stapten vol energie die kano in, maar na 10 minuten waren we alweer terug. Helaas was de stroming te heftig. ’s Avonds kregen we alweer heerlijk eten van Benny, namelijk aardappelen, kip en salade. We moesten een goede bodem leggen, want er stond nog een avondwandeling op de planning. Tijdens deze avondwandeling was het de bedoeling om beesten te spotten. Eenmaal aangekomen in de jungle, zag ik een mega grote kikker. Ik sprong al meteen 5 meter de lucht in van schrik. Wat stond me wel niet te wachten ’s avonds in die donkere jungle?! Uiteindelijk hebben we geen beesten gezien, behalve een schorpioen en een heleboel kikkers. Dat was een grote tegenvaller dus. Ik had wel gehoopt een slang, spin of een ander beest te zien. Na de wandeltocht was ik blij dat ik in een bed lag. Die hangmatten hier doen me niet veel goeds. Ik heb die nacht ook heerlijk (zonder klamboe) geslapen.
Zondag was de dag van vertrek. ‘s Ochtends hebben we ontbeten met pannenkoeken, koffiebroodjes, versgebakken brood, brownies, roerbak ei en fruit. Volgeladen vertrokken we voor een laatste keer de jungle in. In de hoop dat we nog een aantal beesten zouden spotten. Helaas was ik net te laat voor een vogelspin die in zijn hol kroop. Ik had tijdens de wandeling al heel veel jeuk aan mijn benen. Na de wandeling kwam ik erachter dat ik 30 muggenbulten had opgelopen (alleen op mijn benen). De rest van de ochtend mochten we nog chillen aan de rivier en van de kabelbaan in de rivier springen. Het was een lekker rustige ochtend. Om 15.00 uur vertrokken we met de bus weer terug naar Paramaribo. Dit keer slipten we gelukkig niet van de weg. Ik heb bijna de hele rit geslapen, omdat ik zo moe was. Om 18.30 uur waren we weer thuis. Daar hebben we pizza gegeten en ik ben vervolgens op tijd naar bed gegaan, aangezien ik maandag weer gewoon stage had. Komende week hebben we dinsdag een cocktailavond met de huisgenoten. Woensdag heb ik vrij, want dan is het Suikerfeest. Van vrijdag t/m maandag zijn Marlou en ik op pinkstertour naar Apiapaati. Ik heb in ieder geval heel erg veel zin in komende week! Doeeeeei! Fa waka! Leuk dat je mijn nieuwe weekblog leest! Maar wat een week, wat een week… Wat een rustige week beloofde te worden, bleek een heftigere week te zijn. Ik heb deze week heel wat onverwachte leuke en minder leuke dingen meegemaakt. Maandag was mijn klas aan de beurt met de vlaggenparade. Dit houdt in dat er een week lang, iedere dag drie kinderen (twee jongens en één meisje) naar voren mogen komen en de vlag omhoog mogen hijsen. Alle kinderen en leerkrachten kijken dan naar hoe die drie leerlingen de vlag omhoog hijsen. Na de vlaggenparade begon de week rustig met een repetitie (en nee, hiermee bedoel ik géén fanfare- of zangrepetitie). Met een repetitie wordt een toets bedoeld. Zodra de eerste leerlingen klaar waren met de toets, gingen ze met hun hoofd op tafel liggen totdat de rest klaar was. Tegen de middag hebben Marlou en ik met 10 leerlingen het liedje ‘Bigi Kaiman’ geoefend voor de Nederlandse Pabo. In onderstaand filmpje zie je hoe ik mijn recreatie/leerkrachten skills in heb gezet om de leerlingen een dansje en liedje aan te leren. Zo zie je dat die mbo-opleiding (recreatie en toerisme) toch nog ergens bij van pas komt.8 Verder heb ik maandag weer flink gezweet in de sportschool. Veel meer heb ik niet gedaan maandag. Dinsdag was een dag waarop ik niet veel heb gedaan. Wel mocht ik ’s ochtends meelopen naar de vlag met de leerlingen. Samen hebben we de vlag omhoog gehesen. Daarna heb de hele ochtend toetsen mogen nakijken, omdat ik daarnaar vroeg. Ik vond het interessant om te zien hoe de leerlingen scoren en waar ze sterk in zijn. Om 12.30 uur hebben Marlou en ik weer met de leerlingen het liedje geoefend. ’s Middags heb ik het thema ‘Burgerschap’ voor school uitgewerkt. Deze kun je ook terugvinden op mijn website, voor diegenen die dat interessant vinden. Woensdag ging vanwege de regen de vlaggenparade niet door. Dit gebeurt in het regenseizoen steeds vaker. De leerlingen hadden weer veel toetsen en ik heb een aardrijkskunde les gezien van een externe vakdocent. Het viel me op dat ze voor het eerst een kaart gebruikten van Suriname. Normaal gebruiken ze alleen het krijtbord om informatie over te brengen. Hier schenken ze veel aandacht aan topografie, omdat ze willen dan leerlingen een juiste kaart met bijbehorende informatie in hun hoofd hebben (mental map). Dit vind ik op zich niet heel verkeerd. Na stage fietsten we weer eens door de regen naar huis, met nog steeds kapotte poncho’s. Voor het eerst heb ik de hele dag in een lange broek rondgelopen. Het was 28°C, maar het voelde kouder dan normaal. ’s Avonds hebben Marlou en ik ‘aardappel anders’ gemaakt. Jaja, die saus hebben ze hier! Ik heb mijn moeder even geappt voor het thuisrecept en de huisgenoten vonden het super lekker. Zeker een terugkerend gerecht dus. Het is ook lekker makkelijk om te maken! Donderdag was een hele rare dag, die heel rustig begon. Samen met de leerlingen mocht ik de vlag omhoog hijsen tijdens de vlaggenparade. Na de tweede pauze om 11.40 uur zei mijn mentor: ‘’Ik ga EVEN naar het schoolhoofd’’. Tot 12.55 uur (eind van de schooldag) heb ik hem niet meer gezien. Samen met de leerlingen heb ik onder andere het duimenspel gedaan (zie foto's, niet dat je denkt dat ze in slaap waren gevallen). Na drie soorten energizers vond ik het wel goed geweest en ben ik verder gegaan met natuuronderwijs. Zonder me ook maar een beetje voorbereid te hebben, heb ik natuuronderwijs en BEVO (beeldende vorming) gegeven. Gelukkig ging het allebei super goed. Ik ging met een voldaan gevoel naar huis. Na de stage zijn Marlou en ik gaan sporten en was het de bedoeling op tijd in bed te liggen. Helaas (of niet) ben ik snel over te halen en ben ik met vijf andere huisgenoten op stap gegaan. Voordat we gingen stappen, zijn we iets gaan drinken bij een cocktailtentje. Super gezellig, totdat… er heel rustig een man aan kwam lopen, het tasje pakte van een huisgenoot, wegrende, in het busje sprong en wegreed. Helemaal verstijfd zat ik op de stoel, zonder enig besef van wat er dat moment was gebeurd. Mensen maakten me van tevoren wel al duidelijk dat ik in Suriname goed op mijn spullen moest letten, maar dat ik ook echt een beroving zou zien en meemaken, had ik niet verwacht. Gelukkig zaten de telefoon en haar paspoort niet in het tasje. Het enige waar we ons druk om maakten, waren de huissleutels. Een andere huisgenoot heeft meteen de politie gebeld, net zoals drie andere terrasbezoekers op dat moment. Binnen 1 minuut stonden er vier politieauto’s, twee politiemotors en een aantal politiefietsen op de stoep. Heel fijn dat ze zo snel aanwezig waren! Toen we weer een beetje bijgekomen waren, hebben we de huisbaas gebeld en het verhaal verteld. Uiteindelijk zijn we wel nog op stap gegaan bij Havana. Het was toch nog een gezellige avond! Om 5.00 uur lag ik in bed. Vrijdag werd ik om 8.30 uur alweer wakker van de hitte. Helaas met een ‘beetje’ hoofdpijn dit keer. Door dit beetje hoofdpijn heb ik niet veel gedaan vrijdag. Ik had voornamelijk veel zin om te slapen, vet te eten en veel water te drinken. Tjaaa, ook dit kan wel eens voorkomen hier. ’s Avonds na een paar frietjes en frikandellen was ik weer fit genoeg om iets te gaan doen. Marlou, Sam en ik zijn met twee andere Pabo-meiden wat gaan drinken bij ’t Vat. Zaterdag heb ik ’s ochtends van 9.00 tot 11.00 uur in de zon gelegen. Daarna heb ik aan school gewerkt. Dit valt toch flink tegen als het zo’n lekker weer is. Dan lig ik toch echt liever in de zon of bij het zwembad. Maar helaas.. er moet ook serieus gewerkt worden. Toen ik klaar was, zijn Marlou, Sam en ik bij Jiji’s gaan uiteten. Hier hebben we als voorgerecht onder andere bitterballen besteld en deze waren LEKKER! Er zat zelfs vlees in, in plaats van aardappelvulling of iets anders. Als hoofdgerecht had ik een wrap met kip, pesto, sla en heel veel ander lekkers. Hier gaan we zeker nog eens uiteten! Zaterdagavond kregen we een verrassingsbezoek van Kleine en een vriend. Hij heet niet echt Kleine, maar je kan wel raden waarom hij zo genoemd wordt. Ze hadden Junior de luiaard meegenomen. Dit is een weesluiaard die vorig jaar zijn moeder is verloren. Daarom leeft hij nu in en om het huis van Kleine. Ik kon het natuurlijk niet laten om foto’s te maken. Dit heb ik dan ook uitgebreid gedaan. Helaas moest Junior weer terug naar huis om 1.30 uur. Daarna zijn Marlou, Sam en ik op stap gegaan. Dit keer zijn we naar een andere club gegaan, namelijk naar ‘Club Tequila’. Hier waren meer Surinamers dan Nederlanders, terwijl Havana op een donderdagavond uit 60% Nederlanders en 40% Surinamers bestaat. We kwamen we een aantal meiden van de Pabo tegen. Om 5.30 uur lag ik in bed en ik heb tot 11.00 uur geslapen. Zondag werd ik zonder hoofdpijn wakker (yesss!) en heb ik tot 13.00 uur in de zon liggen bakken. Toen moest er weer serieus gewerkt worden. Op het moment ben ik er nog steeds mee bezig. Komende weekenden hoef ik me ook niet te vervelen. Marlou en ik hebben de volgende tripjes gepland staan:
Er komen dus nog een hoop leuke weekenden aan! Doeeeei! (Blijkbaar zeggen de meeste Surinamers gewoon 'doei' in plaats van 'mo syi' of iets anders) Fa waka!
Het is weer tijd voor een nieuw verhaaltje voor het slapen gaan. Het was een week vol leuke activiteiten en tours (die wel of niet doorgingen). Ook heb ik de eerste echte lessen op stage mogen geven. Het heeft van maandag t/m donderdag de hele tijd geregend, maar na regen komt zonneschijn. Van vrijdag t/m zondagochtend hebben we top weer gehad! Goede karma bestaat dus wel. Maandag heb ik een liedje ingestudeerd met de klas. Dit was een opdracht die ik heb gekregen van mijn stagebeleider in Nederland. De bedoeling is dat de Surinaamse leerlingen een Surinaams liedje leren aan Nederlandse Pabo studenten. Het liedje dat ze gaan aanleren, heet 'Bigi Kaiman' en gaat over een grote kaaiman. Best grappig om dit kleuterlied met kinderen van groep 7 in Paramaribo te oefenen. Ze vonden het zelf heel erg leuk. En ze hebben later leuke danspasjes mogen bedenken op de muziek. Nu willen ze het liedje de hele dag door zingen. Maandag hebben Marlou en ik weer een maaltijd voor onze huisgenoten gemaakt. Deze keer was het een overheerlijke nasi met kip. Eigenlijk maken we bijna alles met kip klaar, aangezien er niet veel ander soort vlees te vinden is hier. Dinsdag heb ik mijn eerste echte taalles mogen geven. Normaal wordt taal hier door een externe vakleerkracht gegeven, maar omdat ik de Nederlandse taal goed beheers, mag ik dat ook geven. Het was erg fijn om te zien dat leerlingen je hier erg serieus nemen als stagiaire. Ze zijn erg respectvol en doen goed mee. Dit kan in Nederland wel eens anders zijn. 's Middags zijn Marlou en ik gaan sporten. 's Avonds ben ik erg op tijd naar bed gegaan. Door de regen viel ik binnen 10 minuten in slaap. Woensdag was een minder goede dag. We zijn door alle ellende 15 minuten te laat gekomen op stage. We wilden de taxi pakken, omdat de regen met bakken uit de lucht viel. Na 20 taxibedrijven gebeld te hebben (nee grapje, het waren er maar 4), was er nog geen taxi beschikbaar. Uiteindelijk hebben we dus besloten om met de fiets te gaan. Dit was geen strak plan, aangezien onze poncho's niet geheel waterdicht waren (wat wel de bedoeling moet zijn van een poncho). Onze moed (en het regenwater) zonk ons in de schoenen terwijl we door de plassen op de weg naar stage fietsten. Gelukkig maakten ze er op stage geen probleem van dat we te laat waren. ''No spang'' (maak je niet druk) zeggen ze hier ook wel. De dag verliep verder prima en om 13.00 uur fietsten we weer 'vrolijk' naar huis. De rest van de dag heb ik niet veel gedaan en gewoon gezellig gekletst met de huisgenoten. Donderdag wisten we het slimmer aan te pakken. Om 7.15 uur regelden Marlou en ik een taxi om vervolgens naar stage te gaan. Dit verliep dit keer perfect!! De straten stonden blank en de taxichauffeur croste met al zijn ervaring en snelheid door de plassen heen. Ook van het schoolplein was niks meer te herkennen. Het was een groot zwembad geworden. Er zit geen glas voor de ramen van de klassen, dus alle regen waaide met volle kracht naar binnen. Een half uurtje later zaten alle leerlingen opgepropt tegen elkaar aan in het midden van de klas. Er was zelfs zo veel regen gevallen dat alle leerlingen na 12.00 uur vrij kregen. In Nederland krijg je wel eens sneeuwvrij, nou... hier krijgen ze regenvrij. Over de stenen op het pad sprong ik richting het kantoor van het schoolhoofd om me uit te schrijven (zie foto's). Nu weet ik eindelijk waar deze stenen voor dienen. Met het taxietje reden we naar huis om vervolgens te gaan sporten. Donderdagavond zijn we met een aantal huisgenoten en stagiaires die we hebben leren kennen van de tours, gaan stappen bij Havana. Om 4.00 uur lag ik in bed. Vrijdags om 7.30 uur ging de wekker. Na 3,5 uur slaap was het de bedoeling om een dagje naar Peperpot te gaan. Dat is een cacao- en koffieplantage. Peperpot ligt in de buurt van het plaatsje Meerzorg. De zon scheen eindelijk weer, joeeehoeee! Marlou, Sam (nieuw huisgenootje) en ik stapten op de fiets richting de boot. We voeren met de fiets op een kleine boot (zie foto's) naar Meerzorg. Na een bootreis van 15 minuten stonden we aan de andere kant van de Surinamerivier. We fietsten richting Peperpot, maar na 1 uur fietsen hebben we ons omgekeerd. We hadden het idee dat we niet vooruit kwamen. Het bleek dat we pas op 1/4 van de route zaten en we hadden met 32°C niet heel veel zin om verder te fietsen. Wel hebben we een mooie route gefietst langs de grootste huizen in Suriname. Helemaal bezweet kwamen we weer aan bij de boot. We hadden besloten toch nog van de zon te gaan genieten bij Torarica. Dit is een hotel met een zwembad waar je ook als niet-hotelgast gebruik van mag maken. Twee tinten bruiner vertrokken we rond 19.00 uur weer terug naar het huis. 's Avonds hebben we gegeten en gezelschapsspellen gedaan op de tablet. We moesten toch improviseren met de tablet, aangezien er geen bordspellen zijn in het huis. Zaterdag dachten we een tour geboekt te hebben naar Santigron. Santigron is een dorpje waar Marrons leven. De Marrons van Suriname zijn afstammelingen van Afrikanen die door slavenhalers onder dwang naar Suriname zijn gebracht. De meeste Marrons leven in het oerwoud, maar er zijn ook Marrons die in Santigron wonen. Dit dorpje ligt niet ver van Paramaribo vandaan. Deze tour zit vol cultuur, natuur en geschiedenis van de Marrons. We hadden geen officiële bevestiging gekregen, maar gingen wel naar de verzamellocatie van de tour. Helaas kregen we daar te horen dat het niet door ging. Op zich wel jammer, want we hadden er wel naar uitgekeken. Ook omdat we dit in een van onze thema's voor school wilden verwerken. Dus.... toen zijn we maar gaan shoppen. Tja, je moet toch wat leuks van je dag maken. We zijn bij de Hermitage Mall geweest. Dit is het grootste winkelcentrum van Suriname. Ze hadden daar geen hele bekende winkels en merken. Wel heb ik slippers, haarspullen en een sportshirt gekocht. Een sportshirt was nodig, omdat er van mij twee sportshirts na het wassen op mysterieuze wijze verdwenen zijn. Ik heb nog steeds geen idee of ze gestolen of weggewaaid zijn. Misschien zijn ze wel opgegeten door onze huis-leguaan. Tijdens onze taxirit naar huis na het shoppen, vertelde de chauffeur heel erg veel over de Marroncultuur en over de Surinaamse taal. Hij heeft ons meerdere woorden in het Sranan aangeleerd. Ik had ze alleen op moeten schrijven, want ik ben de helft alweer vergeten. Het was wel leuk om dit te horen en zo hebben we toch nog iets cultureels meegemaakt vandaag. Toen we thuis waren, hebben we nog lekker liggen bakken in de zon (weer 1 tint bruiner geworden). Ik ben voor het eerst in ons zwembad geweest thuis. Tussen het zonnen door hebben we Duncan aangemoedigd, die meedeed aan het Eurovisie Songfestival. 's Avonds zijn we met vijf huisgenoten gaan uiteten bij Zus&Zo. Ik had een spaghetti met pesto én met ...drie keer raden... KIP! Bij 't Vat hebben we daarna nog cocktails gedronken en bitterballen gegeten. Of ja, bitterballen kon je het niet echt noemen. Het waren eerder aardappelballetjes. Om 23.00 uur zijn we naar een huisfeest gegaan van een andere groep stagiaires. Hier heb ik weer nieuwe mensen ontmoet en drankjes gedaan. Zondag was een rustige dag, waarop ik veel voor school heb kunnen doen. Na al dat mooie weer van afgelopen dagen valt er vandaag wel weer wat regen. Dan is het niet erg om thuis te moeten zitten en het een en ander uit te typen. Het was ondanks de regen en de tours die niet door gingen, een verrassend leuke week. Vanaf komende week zal ik meer lessen op stage mogen geven en verder gaan met mijn stageopdrachten. Op naar de vierde week in Suriname! Mo syi! Dit woord is niet gebruikelijk om 'doei' te zeggen in het Sranan volgens de taxichauffeur. Het goede woord weet ik niet meer. Ik zal het voor de volgende blog navragen. Fa waka!
Alweer een week en 40 muggenbulten verder. Deze tweede week stond in het teken van stage, voetbal kijken, een poolparty en overnachten op een eiland op het Brokopondomeer. Maandag ging mijn wekker om 06.15 uur. Ik wilde op mijn eerste dag namelijk niet te laat komen. Wij gingen op ons fietsje naar stage en Marlou en ik stonden om 07.30 uur verstandig voor het kantoor van het schoolhoofd. We mochten om 07.55 uur de vlaggenparade bijwonen (zie foto's). De vlaggenparade wordt iedere dag gedaan, tenzij het regent. De leerlingen staan netjes in rijen en zingen het volkslied terwijl de vlag omhoog wordt gehesen. Na de parade werden we binnen geroepen en gingen in gesprek met mevrouw Blom (schoolhoofd). Ze gaf aan dat we wat betreft onze thema's beter in de bovenbouw stage konden lopen. De onderbouw heeft altijd al mijn voorkeur, maar voor deze 10 weken vind ik het niet erg om in de bovenbouw stage te lopen. Ik werd ingedeeld in groep 7b bij meester Harold. Na de rondleiding en kennismaking met alle leerkrachten, mocht ik al naar mijn klas. Ik kwam binnen en ik zag het volgende:
Op dinsdag regende het zo hard, dat Marlou en ik met de taxi naar stage zijn gegaan. Jep, je zult wel denken: ''Wat een verwende nesten'', maar de taxi is hier niet zo duur. Eenmaal op stage aangekomen, mocht ik al meteen voor de klas staan. Mijn mentor ging 'even' (lees: half uur) uit de klas. Ik heb de taalles overgenomen en tussendoor het duimenspel gedaan. Nu krijg ik om de 10 minuten de vraag: ''Juffie, wanneer doen we het duimenspel weer?''. Na de tweede pauze mocht ik een les geven. Mijn mentor zei dat ik zelf iets mocht verzinnen. Ik heb de leerlingen het liedje Pompeii van Bastille aangeleerd aan de hand van het krijtbord en mijn eigen stem (oeioei). Tsja, zonder al die hypermoderne middelen in de klas komt het toch echt op je eigen creativiteit aan. Hier zal ik wel nog aan moeten wennen. Toen we weer thuis waren om 13.00 uur gingen Marlou en ik naar de sportschool. Want na al die rijst, kip en andere lekkernijen moet er toch ook af en toe gesport worden. 's Avonds weer op tijd naar bed, want zo'n eerste stagedagen zijn kapot makerij. Woensdag kregen de leerlingen geschiedenisles. Het ging over de slavernij van vroeger in Suriname. Mijn mentor vertelde er zo interessant over, dat zelfs ik er iets van kon leren. Ik heb op het einde van de les alle antwoorden van deze geschiedenisles op het bord mogen schrijven, zodat de leerlingen dit over konden nemen in hun schrift. Vandaag was er ook een leerling jarig. Ze mocht na de eerste pauze trakteren. Het leek wel een familiereünie. Haar moeder, tante, zusje, broertje, neefjes en nicht stonden ineens in de klas. Ze hielpen allemaal mee met het uitdelen van de taart, de kippenhapjes en het drinken. Dit heeft de hele rest van de dag geduurd en daarna konden we alweer naar huis. 's Middags hebben we bij 't Vat naar Ajax-Tottenham gekeken. Helaas heeft Ajax op het laatste moment verloren en dit was aan de sfeer ook goed te merken na afloop. 's Avonds hebben we lekkere Nederlandse kost gegeten, namelijk: boerenkool met worst. Donderdag heb ik vooral een-op-een gewerkt met de leerlingen. Ik heb vragen gesteld, waarmee ik een sociogram kan samenstellen van de klas. Dit vind ik interessant, omdat ik zo kan zien wie wel en niet goed met elkaar op kan schieten. Ook haal je hieruit welke leerlingen graag met elkaar samenwerken en wie niet. Zo kan ik in het vervolg mijn lessen vorm gaan geven en de juiste leerlingen bij elkaar zetten. Later op de dag ben ik nog mee naar de bibliotheek gegaan met de klas. Hier mochten ze wel in groepjes overleggen en een boekverslag schrijven. Dit was ook de laatste dag op stage van deze week. Op vrijdag hebben we vanaf nu wekelijks een studiedagje voor onszelf. Donderdagmiddag hebben we weer gesport. Daarmee heb ik weer flinke spierpijn opgelopen (kan nu nog steeds niet goed bewegen). Vrijdag hadden we een thuiswerkdagje. Om 10.00 uur heb ik met mijn minorbegeleider geskypet. Hij heeft me goed op weg geholpen met de vier thema's die ik mag uitwerken. Nu kan ik met de opdrachten aan de slag. Daarna ben ik met twee huisgenoten naar de vreemdelingendienst gegaan. We blijven hier langer dan 30 dagen, daarom moesten we ons daar melden. ’s Avonds zijn we met de huisgenoten naar een poolparty gegaan. Wel weer op tijd naar huis, want Marlou en ik hadden een weekendtrip gepland staan. Zaterdag gingen we voor een nachtje naar Kadjoe eiland. Dit eiland ligt in het Brokopondomeer. Om 12.00 uur stonden we met 15 studenten klaar om te vertrekken. Het was een busreis van 2,5 uur en een boottocht van 30 minuten. We kwamen eerst aan op een ander eiland (spelletjeseiland). Hier hebben we buikgeschoven en andere (drank)spellen gedaan. Ook zijn we terwijl het regende het Brokopondomeer ingegaan om te zwemmen. Op de boot naar Kadjoe eiland viel de regen met bakken uit de lucht. Daar zaten we dan…. 30 minuten lang… als een soort natgeregende tuinkabouters (lees: studenten met poncho’s) in de stromende regen op een waggelend bootje. Heb stiekem toch wel moeten lachen onderweg hoor, om deze situatie. Eenmaal aangekomen op Kadjoe eiland mochten we onze hangmatten en de klamboes ophangen in de hut. Met droge kleren aan begonnen we aan het avondeten. Dit was heerlijk zelfgemaakte pasta met roomsaus en pesto. Daarnaast hadden we de keuze uit kip of varkensvlees. Na het eten zijn we de dansvloer opgegaan en hebben we met de dj’s (die ze speciaal lieten komen) een gezellig feest gebouwd. Er werd ook nog een kampvuur gemaakt terwijl het 28℃ was. Uiteindelijk heb ik zelfs nog 4 tot 5 uur kunnen slapen in de hangmat, waar ik toch echt wel van versteld stond. OJA! En er zat een kikkerpoel naast onze hut, waar dus kikkers uitsprongen en onder onze hangmatten door kropen. Nog nooit zo blij geweest dat ik in een hangmat kon slapen en dat ik niet op de grond hoefde te liggen. Zondags werd ik wakker gebruld door de brulapen op het andere eiland en uiteraard door de kikkers. Gelukkig heeft zondag de hele dag de zon geschenen. Dus we hebben heerlijk gezwommen en bruin, of ja voornamelijk rood gebakken. We hebben zelfs vis gevangen en die met de lunch opgegeten. Wat een raar gezicht, de tanden en ogen zaten er nog aan, gadver. Ik heb het fatsoenlijkste stukje eruit gepakt en deze met alle moed die ik had, opgegeten. Het was lekkerder dan verwacht. Na het eten moest er natuurlijk ook afgewassen worden. Dit gebeurde gewoon in het meer (zie foto’s). Moe maar voldaan gingen we terug naar Paramaribo. Wat een top weekend! Je zult het aan de foto’s ook wel zien. Dit is echt waar ik voor naar Suriname ben gekomen. ’s Avonds bij thuiskomst hebben we met de huisgenoten McDonald’s besteld. Jaja, dan kan gewoon hier wel al en in Maasbree nog niet. Nu nog even nagenieten en me focussen op weer een week stage. Het was een ontzettend leuke week met een combinatie van tours en stage. Ik heb heel veel nieuwe indrukken opgedaan en nieuwe mensen ontmoet. Komende week gaat een wat rustigere week worden. Ik zal voornamelijk stage gaan lopen en verder heb ik nog niks gepland. Mo syi! Zoooooo, daar zitten we dan. In het zonnige, maar toch ook regenachtige Suriname. De eerste week was een week van vele taxiritjes, akelige fietstochten, fluitende mannen, het spotten van dieren en het ontmoeten van studenten. Een hele drukke, maar leuke week!
Dinsdag 30 april was het eindelijk zover! De reis naar Suriname kon beginnen. Marlou en ik werden gedropt op het vliegveld en na het afscheid nemen, stapten we vrolijk in het vliegtuig naar Paramaribo. Onze vliegreis begon niet fijn. We hadden voor stoelen betaald die verder naar achter konden, zodat we comfortabeler zouden zitten. De vrouw die achter ons zat met haar partner en kind (krijsende jongetje van 1,5 jaar) vertelde ons dat we de stoelen niet verder dan 5 cm naar achteren mochten doen. Wij natuurlijk boos, want hier hadden we voor betaald. Dus Marlou en ik hebben stiekem de stoel naar achteren gedaan, zodra het gezin met z'n drieën naar de wc ging. Ze hadden gelukkig niks door en hebben er verder niks over gezegd. De laatste vier uur in het vliegtuig hebben we alleen maar gezellig gekletst met deze familie en met nog vier andere Nederlandse Surinamers. Uiteindelijk was het wel een prettige vlucht! We werden opgehaald door een taxichauffeur die ons naar een pinautomaat en een supermarkt heeft gebracht. Aangezien het woensdag 1 mei de Dag van de Arbeid was, waren alle winkels deze dag dicht. Eenmaal aangekomen bij ons stagehuis, hebben we kennis gemaakt met onze huisgenoten. Er staan twee huizen op het terrein met een zwembad. In ons huis zitten we met 5 studenten en in het andere huis zitten er nog 4. Marlou en ik zijn rond 22.00 uur naar bed gegaan, om een jetlag te voorkomen. De eerste echte dag in Paramaribo was woensdag. Ik heb vanaf 06.00 uur wakker gelegen, dit kwam door het tijdsverschil, maar ook door flink wat geruis. Eerst dacht ik dat het geluid van mijn airco afkwam, maar het bleek harde wind en een flinke regenbui te zijn. Deze regenbui duurde de hele dag. Gelukkig was het 30°C en is het dan heerlijk om buiten onder de overkapping te zitten. Toen de regen om 19.00 uur minder werd, zijn Marlou en ik met vier andere pabo-studenten uit gaan eten bij Bar Zuid. Marlou had haar eten al op voordat het eten van de rest kwam. Ook sprong er een kikker op ons bord, waar ik dus heeeeel erg bang voor ben. Welkom in Suriname, zeiden de pabo-meiden. We zijn daarna 'rustig' naar ons huis gelopen. Wat je hier wel merkt, is dat mannen je nafluiten, naroepen en kusgeluiden maken. Dit blijkt hier normaal te zijn. Onze huisbaas zei dat we hier aan moesten wennen. Het is hier gewoon een manier om 'hallo' te zeggen. Donderdag was de dag dat Marlou en ik alles eindelijk konden regelen. We zijn met de taxi afgezet bij het stagekantoor, waar we dachten een Surinaamse simkaart te halen... Helaas waren die op en stonden we binnen 10 seconden weer buiten. We konden geen taxi meer regelen en zijn gaan lopen richting het centrum. Onderweg nog een aantal keer moeten schuilen voor de regen... en weer door. We kwamen toevallig langs de Palmentuin en het I ♥ SU teken. Uiteraard hebben we op beide plaatsen een uitgebreide fotoshoot gedaan (zie foto's). Daarna hebben we lekker geluncht bij 't Vat. Later in de middag hebben we van een Belgische vrouw twee fietsen overgekocht. Het is wel wennen, want hier rijdt het verkeer aan de linkerkant van de weg. Na een akelig fietstochtje, met dichtbij rijdende auto's en greppels van 1 meter diep, zijn we veilig aangekomen in het stagehuis. 's Avonds zijn we op stap geweest bij Club Havana. Hier hebben we met de pabo-studenten en huisgenoten dansjes en drankjes gedaan. Typisch is dat het uitgaansleven hier pas rond 01.30 uur op gang komt. Ik lag uiteindelijk om 04.00 uur alweer in bed. Vrijdag was een chilldagje. Rond 13.00 uur zijn we gaan zwemmen en zonnen bij Zin samen met Marlou en twee andere pabo-meiden (Nikki en Eveline) uit Tilburg. 's Avonds ben ik gaan uiteten bij een typisch Surinaams tentje aan De Waterkant met Nikki en Eveline. We hebben als voorgerecht Surinaamse soep gehad en als hoofdgerecht een hertenschnitzel met rijst, satésaus, cassave frietjes en groenten. Ik vond het eten erg lekker! Zaterdag hebben we weer van alles geregeld. Marlou en ik zijn naar een warenhuis gefietst (Lucky Store). Daar heb ik handdoeken gekocht en voor het eerst heb ik alle onnodige spullen kunnen laten liggen in de schappen. Uiteindelijk stonden we met onze handdoeken aan de kassa, waar een kassière heel rustig aan het werken was. Het duurde zo lang dat zelfs de Surinamers begonnen te klagen. En dat komt bijna nooit voor! We zijn daarna naar de centrale markt gegaan, maar durfden hier niks te kopen, omdat het eten er te onbekend uitzag. Toevallig fietsten we langs een telefoonwinkel waar we internet (2 GB) en belminuten voor 155 SRD (omgerekend €18,50) hadden gekocht. Heel fijn! Want de wifi is hier niet top en het is een prettig gevoel om altijd bereikbaar te zijn. Daarna zijn we met alle huisgenoten gaan uiteten bij Buitengewoon en daarna zijn we gaan bowlen. En wie heeft er gewonnen met bowlen?! Jaja, ik hoor! Ook voor het eerst trouwens. De andere huisgenoten waren gewoon slecht. Zondag was een rustdagje en ik had tijd om aan school te werken. Helaas is de wifi niet heel denderend. Het bijwerken van mijn blog verliep daardoor niet heel soepel. Maaaaar.. je merkt nu dat het me wel is gelukt op wonderlijke wijze. De eerste week was een drukke, maar vooral een gezellige week met veel nieuwe ervaringen en contacten. Morgen begint onze stage. Dit vind ik wel spannend, maar ik heb er zeker zin in! In de volgende blog zal ik mijn stage ervaringen delen. Mo syi! |
Blogs |